Tembel dolması

(8 Haziran 2003 tarihli, Cumba üstü dam, dam üstünde saksağan başlıklı Açık Site yazımın içinden çekilip alınmıştır!)

Bugün canım etli, bol yoğurtlu yenen yaprak dolmasını çekiyor. Yarım kilo kıymaya üç kapalı avuç pirinç yeter, yarım kilo da yaprak. Yaprağın cinsine göre, sıcak suya daldırıp çıkarmak, üç beş dakika kaynar suda tutmak veya haşlamak gerekebilir. Ben, az yağlı kıymaya (ki yaşam boyu sağlıkçılar çok kızmasın) iki büyük pembe soğan, pirinç, bol karabiber, tuz, dereotu ve maydanoz ekleyip, biraz da su ile ıslatarak iç hazırlıyorum. Sonra da, hani o şık restoranlarda hafifçe ve kibarca açtığımız ağızlarımıza sığabilecek ebatta sarılacak.

Tabii bir saran olursa. Olmadı, ne yapıyorum? Bir kat damarları alınmış yaprak, ince bir kat iç… Devam, bir kat daha damarları alınmış yaprak, bir kat daha iç. Malzeme bitince pirincin çekeceği kadar su ile tıkır tıkır pişecek. Fazla tıkırdarsa sıcak su katılacak. En keskin bıçağınızla börek keser gibi kesip yersiniz sonra da. Yoğurda hafif bir sarmısak da koyarsanız, lüp lüp yersiniz ki anlatamam. Yazarın notu: Tembel dolması tadının, hamarat dolmasından hiç ama hiç farkı yoktur.

Bazı acayip insanlar yaprak sarmalara / dolmalara domates veya salça katıyorlar. Ben katiyen böyle birşey yapmıyorum. Yapanları da sevmiyorum. Haydi bir kere daha tekrarlıyayım, yemeklerin ana rengine göre katkı malzemesi kullanmak mutfağımın temel şartı. Hani eski yazılarımda da söylerdim ya, etli yemeklerde pembe kuru soğan, sebzelerde mutlaka beyaz soğan; yeşil sebzelerde domates yasağı sürekli uygulamada diye… Yok canım o kadar da değil, yeşil biber kızartması üzerine bol sarmısaklı koyu bir domates sosu koyabilirsiniz! Veya dörde bölünmüş bir domates, zeytinyağlı ayşekadının dibinde pişmeye ne kadar yakışır bilmez misiniz? Çiçek, çiçek…