Forza'nın mutlu sonu

Cumartesi günü gelen veteriner arkadaşım Forza’nın ancak bir yaşında, safkan Alman kurdu ve de süper sağlıklı olduğunu söylemişti. Çok rahatlamıştım tabii.

Forza’nın kötü kaderi Pazar sabahı erken saatlerde değişti. Üç gün içinde bana çok alışmış. Yemeğinden bir kocaman lokma alıp, dönüp benle delice oyunlar oynayarak başladı Pazar gününe. Tüyleri kabardı, parladı, koştu, coştu... Bütün kedilerimi sindirdi bahçenin içine. Aslında sadece oynamak istiyor ama kedilerim bu işe pek anlam veremiyorlar, kaçıp saklanmayı tercih ediyorlardı.

Anlatılamaz bir güzellik. Nerde o korkudan kıvrılıp sümsük sümsük yattığı halleri. Önce ben de dahil herkesi şüphe içinde süzüp, sanki, “Ben yokum aslında burada, n’olur bana kötülük yapmayın. Ben çok cici bir köpeğim, hepinizi seviyorum, siz de beni sevin,” bakışları. Güveni geldi kendine, film gibi karelerdi.

...ve ben sevinç içinde hüngür hüngür ağlıyordum, sarılıp sarılıp Forza’ya, “Neler olacak bize Forza kızım,” diye diye.

İşte tam o sırada, önce bir husky belirdi gözümün önünde. Güzel, keyifli bir husky, adı Tarçınmış. Yanında annesi ve babası. Bizim çocuklar başladılar oynamaya. Görmelere değer bir keyif benimkinde. Biz de ebeveyn olarak çocuklarımızdan konuşuyoruz tabii. Sonra... Tarçın’ın evine gittik hep beraber. Forza her adımda arkasına dönüp ben de geliyor muyum diye bakıyor. Durursam oturuyor yolun ortasına. Bak seeen...

Forza, iki gece Tarçın’ın yanında kaldı sonuçta. Şimdi ise Moda’da bir eczacının sevgili dost köpeği olarak yaşamına devam ediyor.

Beklediğim mucize bu değildi. Değildi de, bu daha da iyisi. İlkinde Koç Holding’de korumaların köpeği olacaktı. Sevmediğim faşist tavırlar öğretilecekti ona. Ancak razıydım, sokaklarda kalmasın, yeri yurdu olsun diyerek. Şimdiyse mutlu bir aile köpeği oldu.

Sesli, yazılı, dolaylı, imalı, fiilen ve bilfiil ilgilenen herkese sevgilerimizi gönderiyoruz.

Forza ve Annoya