Forza

Akşamı zor ettim. Oradaydı yine.

Ben ne istiyordum? Çekip gitmiş olmasını mı?

O zaman ben ne bilirim, gitti işte havalarımı takınıp rahat mı ederdim? Yoksa koşa koşa dönüp, orada işte çok şükür, diyen kadın mı benim?

Sonuçta adı Forza. Güç demek, kuvvet demek İtalyancada. Forza uydu ağzıma o anda. O da baktı Forza deyince. Z'yi okurken tS yapın yalnız, t’si az S’si fazla... Öylesi makbuldür İtalyan dilinde!

----------

Sabah önce arka bahçe kedilerimle yaptık içtimamızı. Saydım, tamamdan fazlası da vardı. Annelerinin peşinden bahçe duvarından atlamayı henüz becerebilen iki yeni velet.

Geçtik sokak tarafına. Karşımızda boş duran elâlemin evinin bahçesini şimdilik mesken tuttuk ya. Tam bahçe kapısını aralıyorum, bir kolumda ille de her sabah kucağıma zıplayan Zifir, diğerinde mamalar; baktım ‘O’ yattığı yerden bana bakıyor. Mahçup, mahzun, halsiz, yorgun, sevecen, kahırlı, muhtaç; velhasıl öyle çok ifadeli ki o gözler.

Hâl hatırları kısa kestim bahçedekilerle, eve koştum.

----------

Mevcutta kedi mamaları var. Makarna çabuk haşlanır da çabuk soğumaz. Ama olsun, o bekleyecek biliyorum. Neyse, yedirdim yemeğini, suyunu içirdim. Sevdim okşadım, sevdim, sevdim ve işime gücüme gittim.

Sekiz saat sonra döndüğümde yine oradaydı. Kusmuştu biraz uzağa, kalkıp çiş yaptı beni görünce yine biraz uzağa... Bir başka biraz uzakta da kakası vardı, biraz ishal. Tertemiz yaptım oraları hemen. Ona aldığım bir kutu köpek mamasını koydum bu sefer önüne. Daha az istekliydi bu sefer, azıcık yedi.

Bu hikayenin iki sonu olabilir. Birincisi mutlu olacak olan son. O hâl olursa eğer, size anlatacak bir mucize zincirim olacak, devam mahiyetinde.

O zaman ben de mucizeperest olacağım hem de, sıkça olmasa da bekler olacağım böyle güzel sonları.

Yok eğer mutsuzsa son, hikayem zaten burada bitti.