Kedili Mutfaklar

Cuma, Nisan 28, 2006

Gördüm, yedim, andım...

Ne desem size çocuklar, neeee? Kıymet nasıl bilinmeli nasıl söylesem? Dünyanın en güzel mekanında, dünyanın gözbebeği Boğaziçi'ne nazır okumak nasıl bir keyiftir nasıl anlatsam?


Nasıl şen olmalı gönülleriniz bir bilseniz. Nasıl medeni bir ortamdasınız bir görseniz. Bunca görsellik, bunca etkinlik, bu nasıl bir zenginliktir, ayrıcalıktır farkında olsanız...

Dünyanın en kültürlü ayısı budur desem. Ayı Tombik. Yetmişli yılların hemen başında, bir öğrencinin mini mini ayısı olarak gelip okul kampüsüne yerleşmiş olup, pek bilen yok ama muhtemelen de mezun olmuş olan ayı işte. Bizim ayımız Tombik, Washburn Hall önünde bir arkadaşıyla mutluluk pozu veriyor.


Sarılmışız erguvanlarla, mor salkımlar, defneler, minik çardak gülleriyle... Kennedy Lodge'da nefis bir öğle vakti. Soframızın keyfi... Bizim suratlarımızı hiç göstermiyorum, dört köşe suratlar görmek istemezsiniz herhalde...

Bostan patlıcanından kayık yapılmış, içine etli mantar ve peynir dolmuş. Yanında şehriye pilavı. Bayılırsınız.

Özellikle uzaklarda olanlara, çaresiz özleyenlere, içindeyken veya sonradan bu okulun kıymetini bilenlere ve de belki de ilk kez görenlere selam olsun...

7 Comments:

  • ah sevgili oya,
    cok tesekkur ederim,
    ne guzel oldu bu boyle,
    fotograflarin ve guzel yuregin icin sagolasin,
    sevgilerimle

    By Blogger sumuklubocek, at 28 Nisan 2006 18:15  

  • super oldu,super valla oya abla,hevesle,gipta ile baktim be oralara sayende..cok ozledim ben oralari:)

    By Blogger Çileksuyu Sibel, at 28 Nisan 2006 19:44  

  • muhtesem!

    By Blogger elma, at 28 Nisan 2006 22:40  

  • Ayicik cok tatli. Manzaralar da guzel ama ben en cok ayicigi sevdim. :)

    By Blogger neseseren, at 29 Nisan 2006 00:04  

  • Mutlu olmana çok sevindim sevgili Sümüklüböcek. Bugün buraları yağmurlu. Sabah sokak kedilerinin mamalarını verirken kocaman sümüklüböceklere merhaba dedim. Hem senden hem benden.

    Sibella sevindi diye de sevindim. Uzaklar böyle işte. Roma'da yaşarken gecenin bir vakti fırlar çıkardım evden. Birbuçuk saat yol, taa Ostia üstünden Anzio'ya. Ne o, Oya Hanım deniz kokusu alacak. Balıkçılarla sabah kahvesi içecek...

    Elma Şekeri ve Neşe'ye de sevgiler.
    Ayıcık, evet yaa mektep medrese görmüş ilk ayıdır kendisi!!!

    By Blogger Oya Kayacan, at 29 Nisan 2006 12:02  

  • lisedeyken ablam goturmustu kampuse. 1.kiz yurdunda kaliyordu abimde erkek yurdunda. Sonra o manzarayi gorunce ben bu universiteye girecegim dedim. O hirs ve azimle de girdim, okudum. Hos bolumum kuzey kampusteydi ama guney kampuse gitmek oradan Bebek'e yurumek herseye bedeldi. Ben deniz olan bir sehirde dogup buyumedim ama universiteden sonra denizsiz bir sehirde yasamanin anlamsiz olduguna karar vermistim. Cok guzel resimler...

    By Blogger ycurl, at 1 Mayıs 2006 20:23  

  • Oyacim, sana da selamlar. Coook ozlemisim erguvanlari, bogazi, Petek'i... Sizin zamaninizda da Petek deniyor muydu? :) Sevgiler.

    By Blogger YesilErik, at 2 Mayıs 2006 06:02  

Yorum Gönder

<< Home