Lordan ne mi anlarım?

Peynir diye sevmem. Peynir anlayışım biraz dilimi ısıran tatlardan oluşuyor da ondan.

“Ne anlarsın sen lordan?” diye sorarlar bazı bazı.

Anlatıyorum.

Dün, Gourmex’de satış yapan iki üç yerden biri Ünal Çiftliği idi. Bu Manyaslı çiftliğin peynir üretimini haylidir takip ediyor, bulduğum yerde de alıyorum. İsli peyniri yerlilerin içinde en iyi. Bir de hiç tuzsuz loruna bayılıyorum. İkisinden de aldım yine. İsli peynirim dün akşam yeşil salatamızın yanında yeşil Efe’yle yarenlik etti.

Bugün öğle yemeğinde ise lorlu cevizle sunulan ıspanakla pişirilmiş noodle ve de...

...ve de benim hani o sizlerle paylaştığım güzelim altıntop mucizemle birlikte, violetlerle ballıbaba yaprakçıklarının süslediği lor tatlım vardı.

Mutfağa girmekle noodle tabaklarımızı masaya servis etmek arasında en fazla onbeş dakika geçiyor. Ve de inanın, en kıyamet makarnacılarda yesem bunun onda biri etmez bana göre.

İki büyük avuç yıkanıp kurulanmış ıspanağı azıcık sızmada çeviriyoruz önce ve beş dakika ağzı kapalı pişiriyoruz. Yüksekçe kenarları olan bir tava bu iş için ideal. Sonra altılı noodle paketlerinden üç tanesini atıyoruz aynı tavaya. Üzerine pilav yaparmış gibi ayarlayıp sıcak su koyarak tuzunu ve biberini de kattık mı tamam. Suyunu çekince de iki dakika dinlensin. Şimdi tabaklara alıyoruz ve üzerinde lor, ceviz ve kırmızıbiber şenliği ile masaya getiriyoruz.

İki kişiyi güzelce doyuracaktır bu yemek. Hele de hiç tuzsuz lor bulunca buldumcuk olan Oya gibi bir de lordan tatlı çıkarırsanız sofraya... O da beş dakikalık bir iş olan muhteşem bir lezzet olursa hele. Hele hele de violetlerle ballıbabalar da, altıntop mucizemle birlikte lor üzerinde yerlerini alıp buradaki şenliğe katılmış olurlarsa.

Ben lordan böyle şeyler anlarım.

Kimsecik'im de bunları anlar.

Daha başka zamanlarda daha başkalarını da yaparız.

Bu kadar.