Isırgan ve çılbır

Sözde elde eldiven vardı. Bir daha sefere ağır iş eldivenleri takmam gerekecek. Giydim doktor eldivenlerinden, bana mısın demediler, üstünden üstünden ısırdıkça ısırdılar. Pazar akşamından beri kaşı kaşın hallerim sürüyor.

Değdi ve lâkin. Değmek ne kelime hattâ, ayıbediyorum. “Cennete devam,” dermiş meğer Minesi bana bu koca torba ısırgan için bahçıvana, “toplayıver Oya ablana,” derken. Yani bıraktım aklımla beraber o bahçeyi Samandıra’da ama keyfim sürüyor ki anlatamam.

Sırasıyla durumlarım şöyle gelişti. Eve girdim. Önce, poşetlerde olan mini fide çiçeklerimi ve otlarımı saksılara diktim, yerlerine yerleştirdim. Suladım. O iş bitince sıra koca torba ısırgana geldi. Patrondan torpilliyim ya, canım bahçıvan sıkıştırdıkça sıkıştırmış torbaya ısırganları. Bir dökmeye başlayayım ki, mutfak dağ taş ısırgan olsun mu?

Benim Kimsecik ve Cancan’ım her ota bulaştıkları gibi önce ısırganlara da yeltendiler bir kaç hamle ile. Ben çığlık çığlığa, ay buruncukları kaşınacak, gözlerine değecek... Neyse onlar benden akıllı, sürtünmediler bile, sadece uzaktan sürdürdüler gözlemlerini Annoya iş başındayken.

Set üstünde evye tarafından sağa sola doğru yayılarak başladım ayıklama ve yıkama işine. Sapları ve kart yaprakları ayır, posta posta yıka; gece oldu be gece, tam bir saat yirmi dakika... Ama görevin tehlikeli tarafını berteraf ettim. Şimdi bana kaşınan iki el kaldı ve de tonla ısırgan. Başlayalım bakalım pişirme hallerine.

Yarısını kavurdum, bol soğanlı, taze çekme karabiber ve tuzla. Kavrulanlar ikiye ayrılmış durumda dondurucuya saklandılar. Börek mörek olacakları günü iple çekmekteler! Diğer yarısını haşladım. İşe soğuk suyla başlayarak tabii, sakın kaynamış suya atmayın yeşilliklerinizi. Kocaman bir tabak oldu. Haşlanmış yaprakları bıçakla kıyarak daha sıcakken sızma ve limonla çevirdim. Ennnfesss.

Isırgan konumuzun en vurucu kısmına şimdi geldik. Uzuncadır canım çılbır çekiyor da çekiyor. Hani bari adetten olsa çılbır yemem canım yanmayacak. Annem Selma da yapmazdı üstelik. Bizim mutfaklarımıza da girmemiş yani ne ablam Hülya’nın ne de benim. Aklım taa çocukluğumda, ortanca teyzem Jülide’nin yaptığı nefis çılbırlarda. Ve de gün bugündür...

Tuzlu suyu kaynatıp, içine yumurtaları zarifçe kırarak..., hattâ bir kepçe yardımıyla yavaşça suya indirilerek pişirilecek yumurtalar. Sarmısaklanan süzme yoğurt üstüne alınacaklar yine özenle. Ben tabağımı haşladığım ısırganlarımla tamamladım. Yerken de yavaş yavaş karıştırdım üçlüyü birbilerine. Sarmısaklı yoğurdu, haşlanmış ısırganı ve suda pişmiş yumurtaları. Yanında kızartılmış bir dürüm ekmeği.

Ellerim mi kaşınıyormuş?

Değmez mi?