Ne diyeti, tövbe tövbeeee...

İşittim de inanamadım. Bön bön bakıyorum suratına. Diyor ki Annoya'm, hafif yemekler uygulaması başlatmış. İlk defa bu kadar aleniyete döktü bu işi. Haydi hayırlısı... Ucu bana da dokunmasa bari. Cancan

Bu mevzuda tövbe tuttuğum görülmemiştir. Eder eder bozarım. Olmuştur yakın geçmişimde onbeş kiloya kadar sıkıp canımı, sonra koyvermek aynı can'ı yeniden, sınırsız. Tersten mehter yürüyüşüm de meşhurdur, bir ileri iki geri.

Yaş koydukça kilo da koyuyor, taşınmaz mal gibi kalacağım bir gün kenarda. "E hadi hadi o zaman... Boşalıp boşalıp semerini yeme," dediysem eğer kendi kendime, anlayın ki biraz kızmışım ben bana.

Pilavdan da dönmemek kaşığı kırmamak gerek; yani lezzetten geçmemek, gözü tok tutmak, mutfağı garip koymamak gerek demek istiyorum. Zaten yok öyle zamanlamaydı, miktarlamaydı gibi hedeflerim. Sadece günün birinde biraz daha hafiflemiş olacağımı, zavallı belimi bacaklarımı dizlerimi bileklerimi falan daha az yoracağımı düşünerek..., aaah aah nasıl da yanılıyorum!

Zayıflama mutfağımın tarzı şişman mutfağımla aynı olur tabii olsa olsa. Yine yaparım ben yapacağımı. İlk günden bir semizotu dürümü yaparım mesela ki, zor tutarım sonra kendimi bir tane daha dürmemek için.

Biraz nane, maydanoz falan da kattım içine. Baharat olarak birleşik Lemon & Pepper kullandım. "Az sızma ama azzzz sızma haydi göreyim seni," dedim kendime. Parmesan gezdirdim sonra üzerine, yine kurallarıma uymayan azzzzlıkta.

Kısa bir süre için verin fırına, ki ölmesin güzelim yeşillikler.

Dürün.

Bayıldım.

Güzel bir tatlı ikramım da oldu kendime. Çentilmiş çikolata, ayva nar reçeli damlaları, üç beş tane şamfıstık ve naneyle tam da ağzıma layıktı şu zavallı hafif yoğurt.

Şimdi bu tövbeyse eğer, tövbe tööövbeeeee!

Tövbe etsem diyorum, diyete.