Babam da babam

Var mı baba gibisi?


Benim abla ve enişte Avcı ailesinin evinde bir kutlama daha yapıldı dün; yeğenim Aycan'ın ilk Babalar Günü. Bizim oğlan sulu göz, o maviş gözleri kızarır her duygusal mevzuda ya; sormayın gitsin bahse mevzuu Melisa'ysa.

Baba İnal'ı da alınca yanıbaşına, olunca baba ve oğul ve torun üçlüsü, değmeyin yağlıboya ;)

Melisa, Babalar Günü üzerine malûmattar edilmiş değil henüz; aklı gücü meme emip altına yapmakta. Dolayısıyla Anne Nurci yarım saat bizden ayrılıp dönene kadar, iki kere altına yaptı ve meme özleminden kıyametleri kopardı.

Seneye günün anlam ve ehemmiyetini iyice bildireceğim kendisine.

İnal Dede ve Babane Hülya'nın, ağızlarının kulaklarına ulaşması sonucunda, gözle görünen mutlulukları... Nice Dedeler Günü inşallah İnal Baba.

----------

Annem Selma ve ben de Zincirlikuyu'dan geçiverdik bir şöylece. O dua eder, ben konuşurum. Yine öyle yaptık.

Baba gibisi yok.