Bulgurotto

Olanlar oldu işte. Risotto yapmaktan sıkıldım. Öyle uzun uzadıya ocak başında, bu yaz sıcaklarında, karıştır allah karıştır, ne bu yaa. Yeni numaram bulgurotto. Geçenlerde patlıcanlısını yaptım. Yiyenler yiyemeyenlere anlatmış. Talepler gelmeye başladı. Bugün mantarlısı yapıldı, o da fevkalade başarılı oldu. Sistem aynı tabii de, patlıcanlısına domates, renkli biberler, reyhan ve maydanoz koymuştum. Mantarlıyı domatessiz, sadece çarlistonlu ve bol dereotulu yaptım.

İki orta boy soğan incecikten çentildi. Hani ahçı usulü, ortadan bölündükten sonra bir tahta üzerinde enine boyuna minik minik parçalara ayrılır ya, işte öyle. Bir paket kestane mantarı yıkandı, sıkıca kurulandı ve dilimlendi. (Gözüme temiz görünen mantarları sadece fırçalayıp, kağıt havlularla temizlerim. Galiba bu sefer fazlaca topraklıydı mantarların görüntüsü.) Çarlistonlar da çekirdeklerinden ayrılıp incecik dilimlendi. Bolca sarmısak vurulup parçalanarak halledildi. Her zaman olduğu gibi nefis bir sızma ile malzeme önce harlıca ateşte karıştırılarak kavrulup sonra bir bardak beyaz şarap ekleyerek ateşi kısıp azıcık daha pişmeye bırakıldı. Tuz, şeker, taze çekilen karabiber, tarçın, yenibahar ve kimyon ilave edildi. Dirice pişirilen malzemeye tel süzgeçte bol suyla yıkanan iri bulgur (üçte bir paket) ve kaynar su ilave edildi. Suyunu çekip ateşini söndürünce de incecikten kıyılmıs bol dereotu katıldı.

Tertemiz bembeyaz mutfak bezim örttü bulgurotto tenceresini, kapak da kapandı üzerine. Sıkı bir dinlenmeye ihtiyacı var artık onun, afiyetle midelere inmeden.