Ham elmayı kopardılar dalından

(İki minik var ya, onlara yolda rasgeldim bugün. Bahçemizin değiller yani...)

Neler ettim onlara...

Bizim bahçede bir elma ağacı. Bu yıl çıldırmış hallerde. Şimdiden eksiltmezsem biraz meyvelerini, Kasım’da toplanması gereken günlere kadar, boyun eğdirecek ağacımıza. Günlerdir aklımda bu. Ne yapsam, neeee? Sonra ham elmalara senaryolar yazmalar, karar almalar... Bu akşam eve döner dönmez ilk iş bahçeye çıkmışım sonuç itibariyle, aklımda votkalamalar, turşulamalar! Farkında değilmişim gibi yapıyorum size ama farkındalığım diz boyu. Yedim sizi ham elmalar!

Bizim ‘aportman görevlisi’ İsmail bahçe sulamakta. Bana fena bakıyor, çünkü elma toplama zamanı değil, haddimi bilmiyorum, ham ham topluyorum. Yani üstüne üstlük bir de hesap verme durumunda kalıyorum. “Bak İsmail, günlerdir yatıp kalkıp bu elmaların ham hallerini n’aapabilirim diye düşünüyorum. Düşüncelerimin final dersanesinden bu gece mezun oldum... Mutfakta ham elma kullanımı üniversitesine yazılmaya hakkım var artık...” İsmail benim bu hallerime halâ alışacak inşallah. Neyse fazla üstelemedi. Parayı verdik, gitti votka şişeleriyle döndü. Farkındayız yani evcek ve de bloglarcak, bu yıl votkaduş votkabanyo vaziyetleri bu mekanda. Aromatik vodkalar (lutfen votka ve vodka yazılımlarına dikkat) pahalı mı diye yani Oya, yapıyorsun bütün bu atraksiyonları? Peki bunca votka konsomasyonunu (tüketiimini!) kim yapacak? Boooo? (Boooo?, İtalyanca bilmem demektir!)

Derken dört elmayı yıkadım. Daha küçücük onlar, nasıl da sevimli? Tadı, gerçekten ben gibi ham meyve severlere muhteşem üstelik. Şimdi onlar votkaya yatacaklar. Yatacaklar da önce başlarına neler gelecek?

İki tanesine elimde kürdanlarla oyuklar aça aça , açtığım oyuklara da sakızlar yerleştire yerleştire kendimce muhteşem bir olay yarattım. Sonra kavanoza girdiler, açıktan bir kaç ufak parça sakız daha atıldı kavanoza. Votkaya basıldılar. Bekleyip göreceğiz, demek bile istemiyorum. Nefffiiiis olacak, işte o kadar.

İki tane daha, onlar da kurtulamadılar bu akşam elimden, karanfillerle tarçın kabuklarıyla donatıldılar, onlar da yattılar votkaya. Yatar ama uyumaz bunlar, çook uyanıktırlar çoook. Bir haftaya kalmaz öyle bir tat çıkarırlar ki ortaya, dudak mudak uçuklattırırlar.

Bunca votkalama halleri yarattık, lakin en ennn ipucumu daha vermemiştim. İster bol şekerli likörlerimde olsun, ister şekersiz aromatik votka çeşitlerimde, ağır, keskin, yoğun yapımları tercih ediyorum. Sonra inceltmek kolay, daha votka, bol buz, arzu edilen meyve suyu katıştırmalar, filaaan falaaaan... Tamam mı?

Tamam... Turşulamalar demiştik... Yarın... Belki...

Belki değil oldu bile...

Sabah oldu... Koş koş mutfağa Oya, bir de ne gör? O karanfilli tarçınlı elmalar bir salmış rengini votkaya, bir güzel... Dayanama yudumla tabii. Sabah sabah, bak seeeen! Haydi bir yudum da sakızlısından. Harika. Deli ol tabii sevincinden. O keyifle az bir turşu da yapalım hemen kalan elmalarımızdan. Ağzıma göre deniz tuzu, bir baş sarmısak dişleri çatlatılacak, iki limon birinin yarısı dilimlenecek, iki karanfil, bir tutam dereotu, su... Elmalar kabuklu ve sekiz dilime bölündü. Yoluma çıkan bir yaban ağaçtan kopardığım üç minik elma da bütün halleriyle girdiler kavanoza. Oldu işte. Elma sirkesi kullanarak bir kavanoz daha yapmaya karar verdim. Elmaya elma mantığı ne sonuç verecek görmek için. Nasıl olsa ağaç bizim...