Mutsuz mutluluklarım veya tam tersi...,

... mutlu mutsuzluklarım.

Hera tam da yerini bulmuş; Mutlu gittim, şen döndüm yazımın üzerine atmış bir not, 10 küçük mutluluk diyor bana, senin için nelerdir söyle...

Benim için mutluluğun küçüğü büyüğü yok. Bu bir.
Oya’yı seven, Oya’ya rahat huzur veren bir insanım. Özgüven, özsevgi, özeleştiri, özsaygı; bunlar zamanla, yaş ilerledikçe kazanılabilen yetenekler. Sanki kazandım! Hal böyle olunca, bana ve etrafımdaki küçük çevreme mutlu bakabiliyorum, mutluluk verebiliyorum. Bu iki.

Büyük mutsuzluklarım var. Benim dışımda. Anlayamadığım, müdahale edemediğim, aciz kaldığım bir sürü haller. Türkiye’de, dünyada...

Ülkeme neler oluyor?
Hayvanları sevmemek ne demektir?
Nasıl eğitiliyoruz?
Savaşmazsak olmaz mı?
Terör durmaz mı?
Denizler neden kirli?
Sokak çocukları ne olacak?
Açlık?
Gıda terörü?
Maganda terörü?

İlk on gibi sıraladım ama değil. Ben desem onlarca, siz deyin ki yüzlerce mutsuzum.
Keyiflerimi deli dolu yaşamaklar hakkım tabii. Hakkımı aşınca, etrafıma bakınca, yaşlı gözlerim ve hıçkıran bir yüreğim var.