Kedimler

İhmal ediyor bizi. Her sabah uyandığımızda diyoruz ki, "Annoya okurlarımız, seyircilerimiz bizi merak etmiştir. Hadisene, bizi de girsene..." Bu ara iki ayaklı sülalemize taktı. Varsa yoksa başta ninemiz Selma olmak üzere, diğer oyuncularla götürüyor blogumuzu. Artık isyanlar da duyulmaya başladı. Merak edilmeye başlandık. ...ve de işte geldik, huzurlarınızdayız. Yukarıda Annoya'nın çok sevdiği bir uyku pozum var. Nasılım? Altımdaki örtü, ninemiz Selma'nın gençliğinde Halep'ten alınmış. Aslında sofra örtüsü ama biz koltukların üzerine atıyoruz. Nasıl diyorlar, howww rowww falan gibi. Köpek havlar gibi yani, 'throw, throooow'.

Ben Annoya banyoya girdiğinde de hiç eksik kalmam, hemen girerim arkasından. Yıkanırken mutlaka seyrederim. Başka şeyler yaptığında çıkar sırtında otururum. O sırada oğlum Cancan da anneannesinin ayakları arasından sekiz çizer. Mütemadiyen sekiz çizer! Annoya bazı kuyruğunu tutar, bırakmaz. Cancan hiç kızmaz, azıcık bekler, kuyruk serbest kalınca sekize devam. Halbuki ben... Yani kuyruğumu tuttuğu anda çakarım tırmığı, hiç bakmam. Arkamdaki tablo sevgili Gül Derman* Abla'mızın ('87 Sıcaklıkta 8/15 ) Annoya'ya hediyesi. Gül Abla'yı ve sevgili kocası Uğur** Abi'mizi berbat bir trafik kazasında kaybettik. Hep üzülürüz, çok üzülürüz.

Kuru kuru şeyleri koydu önüme yine. Ama hakkını yememek lâzım. Akşam oldu mu etten balıktan mutlaka alırım nasibimi az da olsa. Hele hele tazecik dil peynirini o yukarıdan tutarken, ben de yerden kapmaya çalışırken... Off çok eğlenirim çok. Gündüz de bunlarla idare ediyoruz işte. Haa, artık karınca mevsimi geldi. Bizim mamalar iki günden beri yine masa üstünde servis ediliyor.

Ayakta uyumuyorum. Ben fotoğraf makinesinin çıtına, flaşına falan hiç dayanamıyorum da ondan, neredeyse her fotoğrafımda uyur gibi çıkıyorum. Annem Kimsecik cin gibidir. Doğuştan artist mübarek. Annoya'nın istediği her pozu verir. Gül dersin güler, ağla dersin ağlar. Geçenlerde beni dövdü. Gittim arka odalarda saklandım bir süre, hiç gözüne gözükmedim. Derken sıkıldım, artık unutmuştur yaramazlığımı çıkayım ortaya dedim ama unutmak da ne kelime? Bir çattı kaşlarını ben ön tarafa gelir gelmez. Bir sinirlendi. Çareyi yine arkaya kaçıp yatağın içine girmekte buldum. Annoya'nın arkadaşı, "Ben kaşlarını çatan kedi ilk defa görüyorum," dedi. Diyorum ya, artist o.

* http://www.tog.org.tr/abs/templates/bos_sayfa.asp?articleid=342&zoneid=60
** http://www.tog.org.tr/abs/templates/bos_sayfa.asp?articleid=343&zoneid=60