Etli bamya, paparada

Bugüne pişsin diye geceden çıkarmışım dondurucudan. Hayretim yani ki ne hayret. Zaten karnım burnumda yemişim yemekleri, üstelik külüm yok dumanım var vaziyette tüterek gelmişim eve geç vakitte, yine de aklım fikrim ertesi güne pişecek yemekte...

Uykumda bir fikir oluşturamamışım lakin, sabaha çözülmüş olacak olan çöp doğranmış et parçacıklarıyla ne yapacağıma dair. Öyleyse, önce ne yapacağımı bilemediğim etlere karşı genel tavrım olan, elektrikli ocağın bir derecesine oturtup unutmak yöntemimi uygulamakla işe başlayalım. Beraberinde iki baş soğanı da tabii, nasıl isterseniz öyle doğranmış.

O tencere unutulduktan sonra Cumartesi gazeteleri, gazete yavruları, reklam ekleri ve de bulmaca ilaveleri filan hatmedilip gazete mezarlığına doğru fırlatıldı. (En büyük hafta sonu keyiflerimden biri de bu işte, okuyorum gazeteleri ve de sol yanımdaki boş parsele doğru fırlatıyorum.) Bir ara tencere tıkırtıları duyup kafayı kaldırdığımda, Percussions de Shanghai topluluğunun onbir üyesinin birden toplanmış Mezzo’da tencere tava çaldıklarını görmesem, bu o tencerenin son unutuluşu olacaktı belki de.

Hani derler ki, “kaba saba köylü işte.” Ben bu kabalığa vuruldum yine bugün, pişmesi bugüne kısmet olacak olan, Şemşi’nin bana köyden getirdiği kışlık bamyalar geçince elime. Bırakın bir kenara bamyaların inci dizilir gibi özenle ipe dizilmelerini, dizildikleri ipler bamya yeşili. “Ay inanmıyorum, gözlerimi oğuşturmalıyım,” seansım uzunca sürdü bu durumda, evet evet bamya ipleri gözlerim oğuşturulduktan sonra da bamya yeşili!

Etlerime katmaya karar verdiğim bamyalarımı iplerinden tek tek sıyırıp bol bol yıkadım ve suda bıraktım. Tenceredeki etlerin içine tuz, biber çeşitleri, bir karanfil, iki diş sarmısak, taze kekik ve taze biberiye ve daha aklıma uyan ne varsa attım. Hepsinden çok az. Et herşeye eyvallah eder ama bamya aromanın fazlasını kaldırmayabilir. Soğanla birlikte iyice yumuşayan etlere sıcak su, iki kan greyfrut ve bir limon suyu ekledim. Bir kahvaltı porsiyonu da tereyağ, et çok yağsız olduğu için ve de yemekte tereyağ kokusunu zaman zaman özlediğim için.

Bırakın, pişmeye devam etsin ama artık alevli ocakta ve altını biraz daha açarak. Daha sonra da bamyaları katıyorum içine, bol suyla pişiriyoruz daha daha, bu sefer de bamyalar yenecek gibi yumuşayıncaya kadar.

Bitmedi. Herkesin keyfine göre alıp artanını dilimleyip dondurucuya attığım ekmeklerden karışık lezzetlerde dilimler çıkardım. İnce uzun şeritler halinde kesip fırın tepsimin dibine yaydım, etli bamyamı da üzerine. Yetmedi, İzmir tulumum vardı, Hayati getirmişti; çokça almış sağolsun, ondan da üstüne rende. Fırına girip toplasın bir şöyle kendini, o arada Oya sen de al telefonu eline de çağır gelsin bari sıradaki...

“Ellerine sağlık”sız tadı çıkmaz bu yemeğin.



Not: Kocaman, yuvarlak, ortası ponponlu bir ekmeğin içini çıkarıp, etli bamya ile doldurur sonra fırına verebiliriz aslında ama artık ekmekler de iyi fikir. Paparada yani. Evde olsaydı krema da kullanacaktım. Aklınızda bulunsun.