Güllaç ve hamsiler, uymasa da...

Önce annem Selma'dan, bol bademli, bol sütlü güllaç. Kedili Mutfaklar'a da güllaç almadık değil, aldık. En albenili, en şık paketi aldık geldik eve, velakin kocaman bir tekerlek güllaç paketi mutfak dekoru oldu kaldı başıma. Düşünüyorum ne yapsam, nasıl yapsam diye. Yani benden ne beklenirse onu yapacağım tabii de, neee? Blogger arkadaşlarım da bu işi öyle bir aldı ki ele. Aklımı yedim gezerken. Ancak ve ancaaak, kimseler annem Selma'nın eline su dökemez.

Hayati Kaptan'ın meşhur 'hamsi fırında'sı bu yıl da yendi tabii. Tuzlu mısır ununa bulayıp, hafif sızmalanmış tepsiye dizip, üstünü de çörek otlayıp... Yanında taze nanesi bol bir de salata vardı ki, parmaklarımızı da yedik.

Bu da benim hamsi turşularımı, dün eve geldiğimde nasıl yediğimin resmi. Hazırlayıp buzdolabında sakladığım reyhanlı, sarmısaklı, sızmalı domates sosu altta; muhteşem hamsi turşum üstte. Hepsi kızarmış mısır ekmeği ile yenmek üzere beni bekliyor. Kedili Mutfaklar'da mevcut kedili servis ve peçete de fena bakıyor yemeğime değil mi? Benimkileri sorarsanız eğer, Kimsecik ve Cancan hamsi turşusu sevmezler.