Kabakbudu köfte...

...ya da pirinçli mücver.

Anneannem Estreya ve Annem Selma'nın mutfağında mücver yapımı kabak dolması gününe denk gelir, kabağın ortasından oyulan çekirdekli kısım günün ikinci yemeğini oluşturuverirdi.
Dengeli bir lüksü vardı o devirde sofralarımızın. Ne bir eksiğimiz vardı ne de pek fazlamız. İki çeşit peyniri almaya herkesin cebi elverirdi, beyaz ve kaşar.

Mücver çeşitlemeleri yapıyoruz artık. Değişik sebze karışımları ve pahalı peynirlerle. İki kabak kullandım körpecik, incecik. Bir bardağa yakın haşlanmış pirinç, bol peynir keyfe keder sevdiğim tatlardan. Keçi peyniri cuk oturdu, bence; kaşar gibisi değil de rulo şeklinde satılan yumuşaklardan. Tazesi, başı ne olursa bol soğan, yeşillik, karabiber değirmenden öğütülen, tuz falan filan... Bütün bunları başarıyla parçalayan olmazsa olmaz bızzzzt aletiniz pek tabii ki var.

Rende yapmaya kalkmayın sakın, sulanır kabak ve soğan.

Bızzztlanan kabak ve bol soğanı azıcık sızmada ve orta halli ateşte, sulanmasına hiç müsaade etmeden yumuşattım. Ilındıktan sonra bütün malzememle karıştırdım. Avuçlayarak alıp çırpılmış yumurtaya buladıktan sonra kızarttım.

Anılarımda Babam Nuri'nin, buz gibi bir Tekel birasını mücver yanında köpürterek içmesi...

Annem Selma'nın kuru ekmekleri ıslatıp güvercinler için terasa yayması...

Benim pirzola kemiklerini toparlayıp mahallenin köpeği Karam'ı aramaya çıkmam...

Hey gidi günler.

Kabakbudu köfteyi akşamdan artan pilav, az sonra doldurulacak kabakların ortası ve kalmış peynirlerden yoğursak nasıl olur?