Pirinçli şeyler

Üç tane Arap Kızı elmayla bir ayvayı koyacak yer arıyordum. Bu durumlara düştüğümde aklıma reçelimsi tatlılar gelir. Hiçbir zaman lezzeti lezzetini tutmayan ama her zaman bir öncekinden daha güzel olan tatlılarım benim.

Elde olanlarımı ince dilimleyicim sayesinde ve kabuklarını soymadan dilimledim. Bir bardak şeker ve üstünü geçmeyecek gibi su ilavesiyle kaynatmaya başladım.

Kaynama sırasında bir kuru kırmızı biberi acısını versin diye, iki parçacık sakızı bu ara aklım Sakız Adası'nda diye, bir tutam karanfili de dilime batsın diye ilave ettim. Bir bardak da kuru üzüm katmayı akıl edince, neden bir bardak kırmızı şarap olmasın yanı sıra diye düşündüm. Meyveler yumuşayınca suyu da zaten azalmış, pek öyle reçel pelteliğinde değil, suyunu toparlamış meyve gibi olmuştu. Yarım limon suyu onu kıvamladı.

Bitti mi diyeceksiniz... Bitmedi.

Valrhona, %100 kakao kutusu değdi gözüme. Önce üç kaşık, yetmedi iki kaşık daha.

Bir bardak pirinç haşlamıştım, keşiflerime katkısı olsun diye. Üçe böldüm.

Üçte birine bu elmalı sostan istediğim kadar karıştırınca ne oldu biliyor musunuz?

Çok güzel oldu.



Pirincin ikinci üçte biri bu gece sakızlı rakıyla oynaşacak. Bir kara turp bahanesi oldu bu tarifin. O kara turp da durup duruyordu dolabın sebze gözünde nicedir. Bilirsiniz bu bayır turpları aslanlar gibi dayanıklıdır. Kırmızı kardeşleri gibi boşalmaz içleri üç günde, hattâ eve kof kof taşıyıp getirmemiz de cabası bazı kırmızıları.

Taze nane, dereotu, maydanoz ve taze sarmısağı incecikten kıydım. Ben bunu bızzt dediğim canavar aletle yaptım. Aynı bızzzt aletiyle ayıklayıp parçalara böldüğüm turp da parçalandı. Limon suyu ve en sevdiğim sızmalardan sızma beğenip ilave ettim. Karıştırdım.

Pirincin üçüncü üçte biri ne olacak biliyorum. Pek yakında.

Yemek konusunda formüllü düşüncelere sahip olmayışımı her zaman takdir etmişimdir.

Aşk gibidir yemek. Aranızdaki bağ sağlamsa yakıştırır, kaldırır.