Kedili Mutfaklar

Perşembe, Kasım 29, 2007

Kimsecik artık her yerde...



Bahçemizdeki leylak ağacının altında...

Yıldızlarda, bulutlarda...

Yanıbaşımda, tam şuracığımda...

Veda etmek yok Kimsecik'im...

posted by Oya Kayacan at Perşembe, Kasım 29, 2007

59 Comments:

  • Ahhhhhhhh....
    Ne desem...
    Birşey demek çok zor
    Çok üzgünüm
    Hemde çok......

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 11:21  

  • Annoya,

    Başın sağ olsun. Seninle çok güzel bir hayat yaşadı, umarım hep mutlu olacağı yerlerde olmaya devam eder.

    Sevgiler

    By Blogger celerone, at 29 Kasım 2007 12:26  

  • Sevgili dost cok zor yasiyan bilir.
    O gözler yokmu ariyor iste daha ne diyeyim.Kal saglicakla yazicak cok sey varmi zaten onu icinde yasiyorsun/yasiyoruz.
    Sevgilerle.

    By Blogger ERDIL, at 29 Kasım 2007 12:34  

  • Ahh benim güzel yüzlü,güzeller güzeli ipek kızım....Ahhhh....

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 12:38  

  • Aklıma küçükken kaybettiğim kuşum geldi :( Ne diyeceğimi bilemiyorum, sadece acına ortak olmak için yorum yazmak istedim...

    By Blogger Naile, at 29 Kasım 2007 12:45  

  • Anneoyam, bunun acisi baska biseye benzemiyor, biliyorum. Basin sagolsun.

    By Blogger Deniz, at 29 Kasım 2007 13:14  

  • başınız sağolsun Oya hanım...
    acınızı yürekte paylaşıyorum...
    çok zor bir zaman biliyorum,Allah sabır versin inşallah...
    şimdi cancanın iki kere annesi olmak durumundasınız, onun yaptıkları uzun süre çok etkileyecektir,hazırlıklı olun diye söyledim...
    sevgili kimsecik şimdi diğer kardeşleriyle tanışmış ve eminimki mutludur...
    sevgiyle...

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 13:20  

  • Ahhh....
    Sevgili Annoya,
    İki ay önce aynı acıyı yaşadığım için, çok iyi anlıyorum hissettiklerinizi...
    Zor, çok ama çok zor....
    Zeynep

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 14:03  

  • :((

    By Blogger Bocuruk, at 29 Kasım 2007 14:25  

  • Acınızı yürekten paylaşıyorum.. Kimsecik şimdi Emine ve Pepsiyle (yavrularım)aynı yerde... Çok seviyor insan, ayrılması o kadar zor geliyor ki!

    By Blogger kekik, at 29 Kasım 2007 14:26  

  • Çok üzgünüm ama biliyorum ki onunla yaşadıklarınız hep seninle olacak Annoya...

    By Blogger Margot, at 29 Kasım 2007 14:44  

  • ANNOYA ÇOK ÇOK ÜZGÜNÜM, SİZLERİ SESSİZCE İZLEYEN BİRİ OLARAK. ONLAR SİZİN ÇOCUKLARINIZ. SABIRLAR DİLİYORUM.

    VİLDAN

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 14:56  

  • Canim Oya'cigim, Allah sabir versin.

    By Blogger zinnur, at 29 Kasım 2007 15:05  

  • cok üzüldüm,basin sagolsun Oya abla.

    By Blogger Isil Simsek, at 29 Kasım 2007 15:15  

  • Sevgili Oya Abla başın sağolsun:(
    hiçbir söz yetmez bu durumda sadece sabır dileyebiliyorum sana..

    By Blogger Burcu Özdoğan, at 29 Kasım 2007 15:24  

  • Oya Hanım,
    Cok üzüldüm, başınız sağolsun...
    Nasıl kaskatı oldum, nasıl acidi içim anlatamam...
    Ne denebilir ki, bir şey soylemek o kadar zor ki :(
    Acınızı paylaşıyorum diyebilirim ancak...

    By Blogger Ozge, at 29 Kasım 2007 15:31  

  • başın sağolsun...artık her yerde demişsin ya...ne diyeyim...üzgünüm.

    By Blogger carpediem, at 29 Kasım 2007 16:08  

  • Ne desem ki.. ne denir ki.. çok iyi bildiğim bir acı.. zor günler olacak ama hayat yine devam edecek..
    Kucaklıyorum seni Annoyacım..

    By Blogger Sibel, at 29 Kasım 2007 16:46  

  • Annoya,

    Bir yerde okumuştum; " Kediler yüreklerimize pati izlerini bırakırlar." diyordu yazar. Kimsecik'in pati izleri yüreğinde, bu yüzden hiç ayrılmayacaksınız Kimsecikle...

    Sevgilerimle

    By Blogger Zeynep, at 29 Kasım 2007 17:37  

  • Dilim dugumlendi, ne desem bilemedim... Basiniz sag olsun.

    Itir.

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 17:40  

  • Basiniz sagolsun. :/

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 19:23  

  • Sevgili Oya,
    Sabırlar diliyorum... kediannesi olarak seni öyle iyi anlıyorum ki söyleyecek bir şey bulamıyorum :(

    By Blogger Ayşen, at 29 Kasım 2007 19:27  

  • Üzüldüm Annoya, yokluklarına alışmak zor olur bilirim, çok üzüldüm.

    By Blogger kuzine, at 29 Kasım 2007 20:06  

  • Üzüldüm,bizim de bir Boncuğumuz var.Kapıyı her açtığımızda o kapı sesini duyar,nerde olsa koşar gelir.Birgün seslensek de gelmese gider bahçede ararız oğlumla.O bakışlar,sırnaşmalar,okşayınca hırlamalar.Umarım bir yerlerde, bir kedi yavrusudur şimdi...

    By Anonymous Adsız, at 29 Kasım 2007 21:15  

  • çok üzüldüm...

    By Anonymous Adsız, at 30 Kasım 2007 00:04  

  • Bügün seni aradım,ulaşamadım.Şimdi çok üzgünüm .Başımız sağolsun Oya'cığım.

    By Blogger İpek Kuscu, at 30 Kasım 2007 00:46  

  • Veda yok Oya, zaman tekrar buluşmaya doğru işlemeye başladı, unutma. Ne çok can uğurladım ben o bahçeye, huzurda olduklarını biliyorum ama işte, gene de...Tamam, acı çekme hakkını kullan, hepimiz sabır ve aydınlık için dua ediyoruz bu sabah, yaşayıp biriktirdiklerimizi hiç unutmadan... Ama sen de unutma, üzülmeyeceklerini kimse söylemiş değil çok ağlandığı vakit arkalarından... E mi Oya, e mi Annoya? Acını çek,sabrı kuşan...

    By Blogger Handan Demiralp, at 30 Kasım 2007 06:48  

  • Ah Oya başın sağolsun.Çok üzüldüm.

    By Blogger Nenoni, at 30 Kasım 2007 11:57  

  • Oya Hanım

    Ne söyleyeceğimi bilemiyorum, Allah size sabır versin. Güzel Kimsecik artık melek olmuş.Belki benim melek Tarçın'ımla cennette tanışırlar.
    Kimsecik'in çok şanslı olduğunu düşünüyorum sizinle beraber çok güzel yaşadığı için.
    Paylaştığınız güzellikleri okumak için geldiğim sayfanız bu sefer beni çok ağlattı.
    Başınız sağolsun.

    Emel

    By Anonymous Adsız, at 30 Kasım 2007 12:56  

  • Acisini bilirim Annoya, nasil aci cektigini de.. Kimsecik Turkiye'nin en sansli kedilerinden biriydi... tek tesellisi bu iste...yurekten opuyorum sizi..

    By Blogger Esin, at 30 Kasım 2007 14:35  

  • Ahhhhhhhh!Uzgunum, sabir diliyorum
    Sam

    By Anonymous Adsız, at 30 Kasım 2007 17:22  

  • çok, çok üzüldüm oya hanım, başınız sağolsun. ne desem boş, evet artık her yerde kimsecik.

    kendinize n'olur çok iyi bakın, sevgilerimle.

    By Blogger endiseliperi, at 30 Kasım 2007 18:13  

  • İçim acıdı, yüreğimin kenarında bir sızı... Çok üzgünüm, sabırlar dilerim.
    Leyla

    By Anonymous Adsız, at 30 Kasım 2007 18:18  

  • Oya Hanım,
    Çok üzüldüm çoook...Yaşamaktan çok çok korktuğum bir acı,ne denebilir ki? Kelimeler yetmez ki,kendinize iyi bakın lütfen.Sevgiler...

    By Anonymous Adsız, at 30 Kasım 2007 18:23  

  • çok üzüldüm, hasta olduğunu yazdığınız , hani ona . üzülme aynı salıncaktayız dediğiniz yazınızı okumuş ve çok duygulanmıştım. Şimdide sanki boğazım düğümlendi. Çok üzüldüm çok

    By Anonymous Adsız, at 30 Kasım 2007 18:39  

  • haberi Tırmıkizi'nden aldık. Ah birtanem, seni çok özleyeceğim kimsecik. Prenses de çok özleyecek. Arada uğrardık size, bakardık kızımla birlikte. Ama fotoğraflarına bakıp bakıp hep yâdedeceğiz seni. Güle güle git Kisecik, bir gün bizim de geleceğimizi bil oralarda

    Oyacığım, başın sağolsun. Yüreğimiz seninle

    Prenses ve Birsen

    By Blogger Birsen Şahin, at 1 Aralık 2007 01:26  

  • Victor Hugo'nun deyisi ile; hayatta en buyuk mutluluk, sevildigimize inanmaktir... Kimsecik'inki iste boyle bir mutluluktu; cok sevildigine inandiran bir guzel insanla yasadi...Yeryuzunde bircok kediye, bircok insana boyle birsey herzaman olmuyor...Sevdi, sevildi...
    Kimsecik'in gidisinin verdigi uzuntuye butun kalbimle katiliyorum. Sevgi ve ozlemlerimle,
    Naz.

    By Anonymous Adsız, at 1 Aralık 2007 02:36  

  • öyle üzgünüm ki anlatamam. öyle üzgünüm ki... başın sağolsun...alice...

    By Anonymous Adsız, at 2 Aralık 2007 16:35  

  • çok üzüldüm , başınız sağolsun

    By Anonymous Adsız, at 2 Aralık 2007 18:43  

  • Sevgili Oya,
    Günlerdir kişisel şeylerle uğraşmaktan haberi geç aldım.
    Çok üzüldük, öpüyoruz,
    Minnoş & Boncukcu

    By Blogger Boncukçu, at 3 Aralık 2007 11:14  

  • Sevgili dostlarım, bildik bilmedik yakınlarım... Hepinizin satırlarında seslerinizi duyar gibiyim. Hepiniz, o çoook sevdiğim, onaltı yıl kucağımdan indirmediğim bebeğim Kimsecik'ten ayrılmamın acısına ortak oldunuz. Dünyanın nerelerinden çaldı telefonlarım; nerelerden gelen sevgi dolu, acı dolu sözcüklerle doldu posta kutularım...
    Bu desteğe gerçekten ihtiyacım varmış. Sağolun, varolun.

    Annem Selma, her zor zamanımda olduğu gibi, bu acılı günlerimi de benimle geçiriyor. Mutfağım açık, ruhum bir eksik, yemekler pişiyor tabii, karınlar doyuyor.

    Sevgili Mine'si ile Kimsecik'in mezarı başına bir minik selvi dikeceğiz bu günlerde. Çiçeklerle donatalım dedik üzerini de. Kızım çiçekleri çok severdi.

    Cancan çok sessiz, çok sakin ve mutlaka çok üzgün. Hep yanıbaşımda, baş ucumda; teselli verir gibi, medet umar gibi. Alışacağız mutlaka, nelere göğüs germedim, nerelerinden geçmedim ki hayatın?

    Hepinize tekrar yürekten sevgiler ve teşekkürler.

    By Blogger Oya Kayacan, at 3 Aralık 2007 12:26  

  • alışkındık kimsecik'in gizlice evden kaçmalarına ama kötü bir kaçış oldu bu. çok üzgünüm gerçekten...

    konuşmak küçülür küçülürse adı değişir susmak olur
    ağlamak büyür büyürse adı değişir susmak olur

    der Özdemir Asaf. üzgünüm, konuşamayacak kadar.

    safiye

    By Anonymous Adsız, at 3 Aralık 2007 16:59  

  • Dediğiniz doğru, o artık her yerde:((
    Katlanması ve alışılması çok zor bir acı, ama biliyoruz ki o minicik bir kedinin gözlerinden bize bakıyor ve teselli ediyor:((
    Sevgiler...

    By Blogger DİDEM ÖZCAN, at 3 Aralık 2007 23:33  

  • Sevgili Oya Hanım,
    Siteniz, siz, kimsecik, cancan bana çok yoğun bir iş temposunun yanında nefes alma vakitlerisiniz. Kimsecik için çok üzüldüm, üzüntünüzü yürekten paylaşıyorum. Dediğiniz gibi o artık heryerde, hep bizlerle.
    Sevgilerimle.Nilüfer Gürelli

    By Anonymous Adsız, at 4 Aralık 2007 09:02  

  • oya hanım nasıl, neden??şu an ağlıyorum saçmalarsam kusuruma bakmayın. hergün kimseciğin bir fotoğrafı varmıdır diye ilk sizi ziyaret ediyordum. kendi kedilerimden birini kaybetmiş gibiyim.birgün olur daq ellerimi tüylerinde gezdirebilirmiyim umudumu nyitirdim. başınız sağolsun....

    By Blogger MUTLUKEDİLER, at 4 Aralık 2007 17:41  

  • off... içime oturdu, yasayan bilir bunun nasıl bir acı oldugunu, cok cok basınız sag olsun, ama en azından cancan var, kimsecikten bir parca :(

    By Anonymous Adsız, at 4 Aralık 2007 17:53  

  • sevgili oya hn.,
    yaklaşık 15-20 gündür blogunuzu buldum kedikodu dan , büyük bir huzurla blogunuzu okuyordum
    dün kimsecik in artık melek olduğunu okuduğumda birşeyler yazmak geldi ama yazamadım gitmedi.
    tüm kalbimle acınızı paylaşıyorum, ama emin olun kimsecik çok şanslı sizin gibi bir annoyası olduğu için
    sevgiler
    yıldız

    By Anonymous Adsız, at 5 Aralık 2007 12:27  

  • oyacim, cok uzgunum. hayat ne denli guzel ve ne denli acimasiz. onceden kestirmek cok cok zor. allah kolayliklar versin.

    By Blogger hera, at 5 Aralık 2007 16:47  

  • Oya' cım,

    Özledim seni...

    By Blogger Çiğdem, at 6 Aralık 2007 14:50  

  • Gozlerimden akan yasa mani olamiyorum Oya'cigim. Katlanilmasi cok guc bir aci bu..
    Sayfayi tiklarken ne haber var acaba diye dusundum.....
    Cok cok zor biliyorum..
    Acini yurekten paylasiyorum Oya'cigim.. Kimsecik hepimizin yureklerinde yasayacak.

    By Blogger Hanife, at 7 Aralık 2007 05:23  

  • Oya Hanım,
    Allah size bu üzüntüye dayanma gücü versin. Sabır dilerim.
    Elif E.

    By Anonymous Adsız, at 7 Aralık 2007 11:38  

  • Bilirim ne söylesem teslli olmaz. ama o şimdi yemşeşil çimeler üstünde güneşim tam karşısında göbeğpini yalamakla meşkul. Merak etmeyin o şimdi çok iyi.

    By Blogger Unknown, at 7 Aralık 2007 14:03  

  • üzüldüm Oyacigim, bebeginin acisinin büyük olduguna eminim. Gec oldu ama Allah sabir versin!

    By Blogger Dilek'ce, at 7 Aralık 2007 14:45  

  • Başınız sağolsun Oya Hanım.

    By Blogger ginger, at 7 Aralık 2007 17:15  

  • ah Oya abla
    cok uzuldum
    biliyorum guclu kadinsin
    ama ne diyeyim,sabirlar dilerim.

    By Anonymous Adsız, at 8 Aralık 2007 03:07  

  • Sonlara yazmak bana düştü taziye defterinde... Biz burda dünay zamanı darlığında hastalıklar ya da türlü telaşlarla koştururken Kimsecik sonsuz zamanlara uçmuş gitmiş... Üzüldüm tabii.. Cancan'a ve sana ama Annoya... İnan giden kurtuluyor aslında... Biz kalanlar çekiyoruz ne çekiyorsak... Sözler kâr etmez bu zamanda bilirim... Senin evinden bir can gitmiş cismen... Ama biliyorsun ki hep kalıyorlar bir yerlerde sevilenler... Ne Cancan ne sen Kimsecik'i unutmadıkatn sonra O hiç bir yerlere gidemez kolay kolay... Sabır sabır sabır...

    By Blogger Şirin, at 9 Aralık 2007 09:32  

  • Oyacim, cok uzuldum. Basin sagolsun.

    By Blogger YesilErik, at 11 Aralık 2007 00:02  

  • başınız sağolsun demekten başka birşey diyemiyorum...

    By Anonymous Adsız, at 13 Aralık 2007 10:52  

  • ANNOYA,
    8 Aralık 2007'de ben de sevgili, akıllı kızım prensesim TIMID'i kaybettim, bahçedeki misket limonun dibinde, ama hep ve herde benimle...

    By Anonymous Adsız, at 11 Ocak 2008 10:28  

Yorum Gönder

<< Home