Elma ayva, yine aynı dava

Devamlılık arzeden okurlar bilir, ayvası komşu bahçeden, elmalar bizdendir. Şimdiki zaman tam zamanıdır, ağaçlarından toplanır ve üleşilir. Oya mutfakta onları seyreder bir süre, bir hafta da olur on gün de. Ayva tüylerini ancak böyle mümkündür yakından gözlemek, dokunup toy delikanlı yanağının ne menem yumuşak olduğunu hissetmek; ayvalar ağacından gelecek!

Elmalardan sıyrılıp çıkan kurtlara yeni ev bulup yerleştirmek de bu zaman zarfında hallolur.

Geçtiğimiz yıl ne yapmışım diye döner bakarım bir. 15 Ekim, 2006’ya denk gelen mutfak halimde greyfrutlu reçelini yapmışım. Bu yıl sos olsun o zaman, reçel değil. Şekeri azaltalım, ekşiyi çoğaltalım, acıyı da çalalım içine... Et, balık yanına koyar, “Eeeee pes yani,” dedirtiriz yiyene.

İki limon da dahil iki kiloya yakın meyvem var. Çürüğünü temizle, çarığını çıkar geriye kalana yarım kilo şeker katıyorum. Limonu iyice ince bızztlanmış oluyor, elmasıyla ayvası bızztın ince dilim keskisinden geçmiş. Harmanlıyorum hepsini, bir saat kadar yatıyor tencerede bu harman, biraz su koyveriyor. Sonra da karanfil ilavesi ve üstünü epeyce aşan suyla kaynıyor.

Sos olacağından fazla yapışkanlık peşinde değiliz. Meyveler yumuşayıp suyu koyulaşmaya yakınken, kırılmış bir çubuk tarçın, bir tutam tarçın tozu, iki kaşık bal, iki süs biberi ekledik..

Yiyenlerdenseniz kızarmış domuz pirzolasıyla..., değilseniz T-bone yanında..., hiçbiriyseniz ızgara mantar ve beyaz pilavla..., iyi olur.

İki kaşık süzme yoğurda da çalınır, "Ooooh fevkalâde."

Çok amaçlı sostur, çoook.

Yılın mahsülü davası yine çözülmüştür.