Haber var da, veren yok...

Yok işte keyfim. Yok yok yok... Uyuyorum da uyuyorum. Ara sıra uyanıp haberler vermek istiyorum hepinize. Yine sıkılıyor içim, yine birşeycikler diyemiyorum. Hatta dokuz tane kuzenimin olduğunu bile haber veremedim henüz.

Annoya'mın yeğeni Aycan ve gelin kızımız Nurcihan, sığınmacı golden Lucy ile bir olup dokuz bebek yaptılar. Hem Lucy hem de dokuzu el bebek gül bebek oldular. Lucy sahipleri tarafından dışlanıyordu, üstelik hamile haliyle. Evin erkek golden köpeği tarafından hamile bırakılmış.

Yeniden sahiplenilip rahat bir eve kavuştu şükürler olsun ve geldiğinin haftasına doğurdu. İki veteriner, Aycan ve Nurcihan gözetiminde; Annoya'nın ablası Hülya, eniştesi İnal, yeğeni Aylin ve oğlu Kaan da tesadüfen oradayken.

Bu mutlu tablolar geçen Pazar gününden. Bebeler bu hafta bir aylık oldular. İki aylık olunca yeni yuvalara dağılacaklar inşallah. Onlara ömür boyu gözü gibi bakacak aileler bulunacak. İkisi bizim ailede kalacak deniyor, durun bakalım.

Bu kardeş kedi var ya, adı Kimsecik. Amerika'da yaşayan ve kedileri çoook seven Oya Abla, Annoya'mın okurlarından. Başımız sağolsun diye aradığında aldığı son kedi bebeğine Kimsecik adını verdiğini, annem Kimsecik'i böylece hiç unutmayacağını söyledi. Telefonda ağlıyordu Oya Abla. Annoya'm çok mütehassis oldu. Çok aradılar Annoya'mı, o kadar çok arayıp sordular ki; meğer ne çok seviliyormuş anneciğim Kimsecik.

Dün Mine Teyze geldi. Elinde bir mini selvi fidanı ve minik menekşelerle. Anneciğim Kimsecik'in mezarını süslediler. Annoya'm çok kötü oldu. Bana sarılıp ağladı uzun süre.

İçimiz yanıyor.

Kuzenlerim iyi haber ama değil mi?

Ya Amerikalı Kimsecik'e ne demeli?