VAIO con dios

Yine başım tatlı belada. Her değiştirdiğim eşya ile bir süre Japonca anlaşıyoruz ama aslında ikimiz de Japonca bilmiyor oluyoruz. Sevgili HP'ım kafamı bozuyordu. Duraklama devrine geçmişti. Hani karı kocalık tükenir, arkadaş olduk artık nameleri başlar ya, biz de öyle. Bakışıyoruz ama arkadaşlık bile değil neredeyse yabancı olmuşuz, el ele tutuşsak dahi elektrik alamıyoruz.

Kolay da değil terketmek? Onu hayatımdan çıkarır çıkarmaz devreye yenisini sokmak. İyisi mi biraz soğukluk girsin dedim araya. Uzaklaştım, açmadım yazmadım okumadım mümkün olduğunca.

Gide gele, geze dolaşa, dokuna bakışa..., arıyordum işte uzuncadır, yenisini. Aradıkça bir tuhaf oldum. Makineler acayip olmuşlar. Kara rugan pırıltısı kapaklara parlak ekranlar gizlenmiş. Kapalı görselinde çiçekler alevler, açtın mı ışıl ışıl. Hani Boğaz Köprüsü ışıklandırması var ya Anadolu pavyonları düzeyinde, bende yaptıkları çağrışım eşdeğerde. Bir başka çağrışımı da varoş oğlanların tuhaf kesilmiş pis saçlarındaki jöleli modeller. Yani dövebilirim, ölebilirim, öldürebilirim, öyle oluyorum anlayın.


Neyse bir marka ve bir model bulundu, gönül gönüle gelebildiğimiz. Ben gözlerime inanamadım siz de inanamayacaksınız belki ama kenarında "Sade ve Şık" yazıyor. Allah sizi inandırsın diye fotoğrafladım! Bayağılık adilik bu seviyede yani ki, sadesini belirtmek durumunda kalmışlar.

Şimdi alıştırma devremizdeyiz, ne nerede pek bilemiyoruz ama çalışıyoruz işte.

Vaya con Dios.*


* Allah yardımcın olsun