Giderayak keyif bıraktı 2009

Kokina almadıktı bu yıl sonunda. Evvel ahir çiçekçimiz Karmen'e* şöyle bir uğradığımda bu delicesine kırmızı toptopları gördüm. Görüşüm bakışmaya, bakışmamız aşka dönüştü. Üzerinde küçük bir not ilişti sonra gözüme, içinde onbeş yirmi kadar toptop dalı bulunan kovanın, "Satılmıştır".

Ağlamam geldi, ağlamam gitmedi... Dudaklarımı büzdüm çocuk gibi.

Hangi Sabancı'ysa, vereceği yeni yıl partisi düzenlemesinde bu toptopları kullanacak olan, işte "O" Sabancı'nın evine bir dal eksik gitti.

Cancan gece boyunca ayrılmadı galiba bize gelen dalı yerleştirdiğim vazomuzun dibinden. Yatmaya da gelmedi yatağa, sabah kalktığımda yine/halâ oradaydı. Yeşillik keyfi yapsın diye al topların yanına verdiğim sazlardan da kemirdi bir hayli. Neyse sevmedi anlaşılan, midesi bulandı; kemirmekten vazgeçti ama nöbete devam.

Şemsi masayı boşaltıyor, tozu alınacak örtüsü değişecek filan. Bizimkinin gözü toptoplarda, inmiyor da inmiyor aşağı.

Paşabahçe nar serisi 2009'un en sıklıkla hediye ettiğim objeleri oldu. Her gittiği yerde sevildiler, baş köşeye oturtuldular. Ablam Hülya da almıştı nasibini bu narların birinden. İçini de nar çiçekleri ile donatmıştı. Eskittiğimiz yıla güle güle demek üzere ailece toplandığımızda, çektim aldım narlı narı sofra üzerine, poz verdirdim çerkez tavuğu ile.

Bereketini bizde unut giderken, diye dua ettim 2009'a.

Kereviz pişirmenin son perdesi budur benim evimde. Hazır söz toplardan açılmışken, iki top kereviz ve zarif sayılacak büyüklükte üç beş havuç bütün halleriyle girerler tencereye. Aynı kerevizlerin güzel dalları ve yemyeşil yaprakları da yerleştirilir aynı tencereye. Bir ajdaaa pirinç, karanfil tanecikleri, sızmanın alâsı, balın süzmesi; ayyyy dilimde tüy bitti tabii ki denizin tuzu...

Derken birer portakal ve limonun sularıyla inceden tırtıklanmış kabukları eklenir. Soğan koymadım nedense, olsa da olur. Su tabii ki gerekir ama sakın çok değil, pirinçleri yumuşatmaya yetecek kadar sadece. Amacım önce suyunu iyice çektirip kuru bırakmak yemeği, sonra mesela zeytinyağlı pırasaya da çok yakışan dibini tutturma muamelesini çekmek.

Ve de başardım. Müthiş oldu. Herşeyin dibinde az kızarıklık, pirinçlerde müthiş kıtırcıklar oluştu.
"Ne münasebetle bütün bütün pişirdin peki bunları, ne farkedecek ki doğranmışı ile," diyecek olursanız, ki olmayın, çokça şey farkediyor. Kereviz kendine has lezzetini merkezine doğru gittikçe yoğunlaşarak hapsediyor ve de bu durum, aynı kereviz topundan değişken tatlar almaya kadar vardırıyor işi. Havuçla ilgili diyeceğim, kerevize uyumlu dekor sağlamak üzere bütün bıraktığım, yok başka bir ard niyetim.

Yağdırın üstüne üstlük yaban mersinlerini, şakır şakır...

Dönüp dönüp kutladım kendimi.


Paris'ten çay geldi. Noël à Paris adı hoş tabii de, ben İstanbul'da demleyip içiyorum. Karanfili ve tarçını buram buram burundan girip genizden akan, ne kadar sıcak içersen göğüs ve mideye o kadar alev aldıran bir çay bu.

Bu ara kahvelerimi eksiltip bitkisellerimi çoğaltma fikirlerim arasında sıkça içtiğim yeşil çay, karanfil, zencefil ve tarçın dörtlüsüne de benzemiyor değil.


Ve deee, ve deeeeee tatatataaaaaaaa..., bebek müjdesi aldık ailece. Gelinim Nurci ve Yeğenim Aycan artık ANNE&BABA olmak üzere hazırlık yapıyorlar. Kız olacağını öğrenir öğrenmez kız bebek pastasını kapıp gelmiş Nurci Art Cafe'den.

Giderayak yaptın yapacağını 2009.

Mutlu mutlu baktıracaksın arkandan.

http://www.artcafe.com.tr/