Hayati Kaptan mutfakta

Benim dostlar başına dediğim bu işte... Hatta münasip bir şekilde düşmanıma da nasip edersen makbulümdür allahım. Böyle dostları yani... Böyle de kocayı şeytan kulağına kurşun koca arayanlara, böyle bir karıyı her erkeğe... Hayati, Arzu’yu sabahtan gönderiyor evden, “Sen git bienal dolaş, ben çocuğa bakarım,” diyerekten. Derken çocuğa da bakıyor, yemekleri de yapıyor, her işi tamam ediyor, akşama da beni misafir ediyorlar karı koca. Balık sofrasına.

Hamsileri askeri nizam dizmiş tepsiye, azıcık kendi zeytin ağaçlarının sızmasına ve mısır ununa bulayaraktan. Tuzunu biberini de ayar etmiş. Bir tepsi de palamut, denizci usulü tabii. Adam boşuna kaptan değil yani. Bir kirmizi bir beyaz soğan yuvarlak dilimli, patatesler de incecikten yuvarlak dilimli ve de aynen domatesler limonlar da yuvarlak... Sivri biber, karabiber, tuz, belli belirsiz koku salacak kadar zencefil tazesinden, bir fincan kadar su. Al sen tepesine de bir avuç pirinci at bu olanın bitenin. Pişsin onlar da al dente buharında balıkların. Çıkarmaya yakın maydanozları ser üzerine, yeşil görsel eksiğimiz olmasın amman.

Ah o koca çukurda elmalı kıvırcık salata, domatesi, soğanı, hıyarı tazecikten. Şarabımız beyaz... Nasıl yedim içtim bir bilseniz, löp lop lüp lup.

Derken şu oldu; Hayati geçen hafta iş için İtalya dolaşıp gelmişti. Biscotti alle mandorle / bademli bisküviler (bizim selaniklere benzer), Serelle / Vin Santo del Chianti’ye batıra çıkara yendi, işte bu seyahat yüzünden.

Böyle güzel olsun dostluklar olacaksa, neden derseniz... Bana Calabria’dan gelen arkadaşlarım getirmişti de günün birinde, oturmuş birlikte yemiştik bu bisküvileri bandıra bandır şaraba, Hayati, Arzu ve ben. O da taşımış getirmiş işte yanında, araya sora bulup, “Gecenin sürprizi var Oya sana,” diye diye inletti beni yemek boyunca.

Ve de çarpıldım tabii. Bayıldım, bittim.

(Narlarım çok güzel. Haftaya kadar seyrine bakmak istiyorum. Sonra galiba ayvaya elmaya falan karışıp marmelat olacaklar.)

Serelle, şişesinde yarım kalan haliyle koltuğumun altına verildi. Neymiş, ben meraklısıymışım. Bir kavanoz erikli kızılcık marmelatı, Tijen İnaltong tarifiymiş ve de Arzu imalatı, bugün tadına bakıldı, nefis ki of yani.

Sevdilerimizi mutlu edecek hallerimizi yeniden gözden geçirsek hepimiz, dedim içimden. Kalbim çarptı, ağrıdı sanki, onlara söylemedim.

Düşünülmüş olmaktan bu kadar, mutluluktan.