Bayıldım organizasyonunuza...

Ne pansumanı, neeeee?

Duşumu yaptım. Erkenden. Mis mis oldum. Kimsecik’imi, Cancan’ımı öptüm, kucakladım, sevdim. Haklarının helalini istedim. Hoş olsun dediler, verdiler.

Gözlerim doluydu, yüzüm güleç. “Atamıza saygı,” dedim, “yürüyeceğiz,” dedim, “omuz omuza,” dedim.

---------

Üç tabur orta öğretim çocuğu, biraz bando askeriyeden...

Bu muydu ey İstanbullu’m saygın Ata’ma?

Bu muydu ey Sarıgül Efendi, organizasyon yeteneğin?



(İşte işte burada, her yönden kesilen trafikle muntazır teşriflerimize hazır edilmiş yollardan Harbiye görülmekte. (Mecidiyeköy'den Şişli ana yol, Harbiye'den Taksim'e kadar trafik durdurulmuş. Bizi adam yerine de koymuşlar yahu, sağolsunlar.)

Benim de dahil olduğum bu görüntüdeki bir avuç insan Mecidiyeköy’den Taksim’e doğru yürümektedir. Zannediyorum ki az sonra Dolmabahçe’den çıkan çılgın bir kalabalığa karışacağız. Zannediyorum ki ve de zannetmekle kalıyorum...

---------

Mesire yerleri adam almıyor, köfte sucuk kokuları yolları kesmiş.

(Fotoğrafı basmak istemiyorum. Evime dönerken Kuzguncuk sahilinde çektim ve de basmıyorum işte. Onun yerine Kimsecik girsin. O ve ben eve dönüşümde karşılıklı ağlaşıyoruz.)

Kimseyen pansuman falan da değilim...