İmdat pireleniyoruz

(Normal halimde kaşınsam bile, "Hah işte pirelendin," diyor Annoya. Kaşınmadan oturmaya gayret ediyorum bu durumda.)


Nerden geliyor yahu bu iş başımıza, demeye kalmadı... Annoya anladı olan biteni.

Sokak arkadaşlarımıza yemek verdiği bahçeye kocaman bir halı çıkarmışlar. Rulo yapılmış bir halı. Kardeşlerimiz hayli sevinmişler bu duruma. Bir anne kedi de aralara bebeklerini saklamış ki, değmeyin keyfine. Annoya da adeti veçhile gidiyor tabii bahçeye, sularını değiştiriyor, mamalarını yerleştiriyor, bebelerin kaşını gözünü kontrol ediyor...

Meğer halı pirelenmiş de pirelenmiş, olmuş bir pire yatağı. Hop sıçramış pireler Annoya’nın paçalarına. Girmişler bizim eve. Dün sabah bir de baktık ki Annoya üstünü başını çıkara çıkara arkaya, balkona koşuyor. Attı herşeyi dışarı, bıraktı. Çok da komikti hali. Biz de peşinden koşuyoruz tabii, o bizi ters geri kovalıyor. "Yaklaşmayııın pire vaaar," diye bağırıyor sıçraya hoplaya. Pireyi pek anlamadık tabii ama çok eğlendik doğrusu.

Derken bu sabah oldu. Yine aynı şey. Yine yaklaşmış halıya. Çünkü minikler oradaymış da onları görmeden olmazmış.

Olan bize oldu. Azıcık eğlendik, karşılığında pireleniyoruz galiba. Bir tane ilacımız vardı. Cancan’ın ensesine damlattık bugün. Yarın da bana pire ilacı alınacak.

(Annoya balık yapıyordu, şu tabakta gördüğünüz boşluğa yerleştirmek için. Ben de rokalar taze mi değil mi diye tadıyordum ki, enseme yedim serin serin üç beş damla pire ilacını.)

Annoya beni bulup eve aldığında da pire küfesi gibiymişim. Bebek kedilerde çok tehlikeliymiş pire. Tenya kurdeleleri taşırmış mesela. Bir de o kadar çok olunca öyle bir kan emerlermiş ki, kedicik anemik olabilir veya başka hastalıklara davetiye çıkaracak kadar zayıf düşermiş.

Çok uğraştıydı pirelerimle o zaman.

O gün bugündür ilk defa başıma geliyor. Hele Cancan hiç bilmez böyle şeyleri, hanım evladıdır.

Umarım pirelenmemişizdir.

Yarın sokak kardeşlerimizin mama yeri değişecekmiş.

Pireli halıyı ve içindeki bebeleri ne yapacağımızı daha bilmiyormuşuz.