Kedili Mutfaklar

Salı, Mayıs 22, 2007

Ne futbolu neeee?

Pansuman / Lig maçlarına bir yıl men, benden!

Bahçesi BJKulübü'ne yapışık bir evde doğmuştum.

Çocukluğumdan bir sürü güzel fotoğrafı zihnim o devrin futbolcuları ile çekmiş. Beşiktaş galibiyetlerini futbolcuların ensesine binip dolaşarak kutlardım.

Futbol hayatımı Galatasaraylı babam Nuri'nin kızı, arslanlar gibi bir Galatasaraylı olarak sürdürdüm. En iyi dostlarım ağır Galatasaraylılar oldu.

Yaşım gelince kendime futbolcudan sevgili edinmeyi ihmal etmedim.

Galatasaray şampiyonluklarını çılgınca, diğer liderleri seve seve kutladım.

http://www.hurriyet.com.tr/spor/futbol/6557813.asp?gid=143&srid=3560&oid=1&l=1

Bu olaylardan irili ufaklıları ne zamandır yaşanıyor.

Ne kararı halâ, ne futbolu?

İnsanın yüreği yer yarılsa da içine girsem diye çırpınır ya bazı bazı. Benim futbol hayatım burada noktalanmıştır.

posted by Oya Kayacan at Salı, Mayıs 22, 2007

5 Comments:

  • Sn.Oya kardesim ne güzel söylemissin, daha dogrusu yazmissin.Iki yil oldu futbol'a küstügüm.Damadim bile 4 büyüklerde oynadigi halde maclarini seyretmiyorum.Ilk Galatasaray Mecmuasini babam cikartmisti.Ayni dedigin gibi Baba Gündüz'ler Metin Oktay lar Turgay Seren'ler Hatta kücük kardesime adini Turgay agbi vermisti.
    Futbol'u sevmiyorum seyretmiyorum.
    Oglum bile bana sasiriyor.O da nedenlerini anlattigimdan beri artik ilgilenmiyor.Nereden nerelere getirdiler .Basinin dan tutup yöneticisine kadar kafalarini ellerinin arasina alip bir kere daha düsünmeliler.Sakin o veya bu takim diye ayrim yapmasinlar hepsi ayni oturagin üstünde oturuyorlar.Uzun oldu ama nazimi Oya kardesim ceker diye bu kadar yazdim.Dertliyim dertli.
    Saygilarla.

    By Blogger ERDIL, at 22 Mayıs 2007 21:57  

  • Derdiniz derdime derman oldu sevgili Erdil Bey. Demek yalnız değilim. Eskiden ezeli rekabet dediğimizi takımlar birbirlerine çiçekler vererek yaşardı, şimdi ölümüne. Arkalarından holdinglerinin bağışlarını sürükleyerek gelen yöneticiler yıkılan stadyumları tamir edebilir ama kırılan futbolseverler bizim gibi dağılır, kaçışırsa bir daha bulunmayacaktır. Günümüzde "burnuna kadar gelen" insanlarımızın isyan örnekleri zaten apaşikar, değil mi?

    By Blogger Oya Kayacan, at 23 Mayıs 2007 10:52  

  • merhaba Oya hanım ilk defa sitenizi gördüm çok beğendim özellikle bu yazınıza katılmamak mümkün değil bende koyu beşiktaşlıyım sadece bi takım şampiyon olacak sonuçta spor dostluk, barış, kardeşlik demek Erdil beyede selamlar çok doğru yazmış aynen katılıyorum
    -sanem-

    By Anonymous Adsız, at 24 Mayıs 2007 20:44  

  • Merhaba sevgili Sanem... Barış, dostluk, kardeşlik... Unutuyor muyuz bu kavramları nedir? Oturduğum semt medeniyet canavarının dişlilerine takılmamak için direnen bazı fedailer sayesinde bana mutluluk veriyor. Riyasız gülen yüzler, tokun aça açtığı kapılar, kahvelerde balıkçı barınaklarında sohbetler... Biz bu yıl da Fener'i kutladık mahallemizde, yürekten. ...ve de hızla tükeniyoruz. Harem'den askerimizi yolcu etmeye giden gençler havaya kuru sıkarak geçiyorlar buralardan. Etrafta gezinen Polis İmdat araçları nedense sadece bakmakla yetinirler bu hallere. Vatanı korumaya giden çocuklarımızla ateşli silahları şehirde patlatmak arasında bir bağ kurabilen var mı aranızda? Tıpkı spor olduğunu zannettiğimiz futbolun kanlı çatışmalara neden olmasına bir mana veremediğimiz gibi? Tıpkı stadyum güvenliğinden sorumlu kişilerin bunca çatışma ve vurup kırma aletinin stada girmesine nasıl izin verdiği gibi...
    Barış, dostluk ve kardeşlik namlunun ucunda yani. Yazıklar olsun ve bizi bu hale getirenler önce bizden sonra da Allah'tan bulsun...

    By Blogger Oya Kayacan, at 25 Mayıs 2007 11:10  

  • ne mutlu size yaşatıyorsunuz mahallenizde bu değerleri umarım her mahalle sizinki gibi olur bizim burdada komşularımız çok iyi birbirimize sık sık gelir gideriz boşuna söylememişler "ev alma komşu al" diye bu arada yeğeninize ve eşine bir ömür boyu mutluluklar dilerim herşey gönüllerince olsun sevgiler
    -sanem-

    By Anonymous Adsız, at 25 Mayıs 2007 13:37  

Yorum Gönder

<< Home