İndim havuz başına

(Kuvakvakvak, kuvakvakvak kuyruğum mu nerede? Kuyruğum olmaz, kuyruksuzum, yüzerim Mine'de.)

Bu tekerleme şarkısı çok kötü. Kurbağaların kuyruğu olmaaaaaz.

Suda yüzer, karada gezer, ağaca bile çıkarımmmm. Çook güzel zıp zıp zıplarım. On, yirmi, otuz hatta kırk yıl bile yaşarım. Saymışlar da ikibin çeşidimizi bulmuşlar. Su, kara, göl, ağaç, petekli, hele bir de Amerikan Öküzü türümüz var ki çok meşhur. Sadece Avustralya'da yaşamıyoruz. Neden acaba, bilmiyoruz.

Öpmeyiiin beni, öpmeyinn beeeee. Prens mrens olmak istemiyoruuum. İnsan olmak istemiyorum. Önce kendiniz adam olun, sonra bizimle uğraşın, tamam mı? Ben yaşadığım havuzda nilüferlerimle filan mutluyum. Başka kapıya.

(Kar beyaz çeşidiyle tanırsınız çoğunuz, onlar güzeller güzeli nilüferler.)

Güneşe ait yedi rengin yedisinden de, hem de açıklı koyulu bulabilirsiniz nilüferleri. Tartışılmaz bir doğa harikasıdır nilüfer. Çamurda yetişir. Köklerinden yapraklarına, çiçeklerine kadar kendini temizleme ve arıtma sistemi vardır.

(Hep tekrarladığım bir İtalyan atasözü beni hayat yolumda hiç yanıltmamıştır. Dal letame nascono i fiori... Gübreden çiçekler doğar...)

Gördüğüm her nilüfer havuzu beni Giverny'deki Claude Monet evine götürür. O deli olduğum Nilüfer havuzlarını boyadığı eve. Üstte Mine'nin pembeleri, altta Monet'nin...

Mine'nin sarısı...

... ve Monet'nin sarıları.

Siz bilmiyorsunuzdur ama, meraklısına bu nilüferlerden gönderiliyor. Kavanozlara koyuluyor, su içinde geliyor kapınıza. İki nilüfer alana bir kurbağa hediye ediliyor.

http://www.mineflora.com/ reklamları şimdilik bitiyor.

Mine'nin kedisi Kınalı, "Madem bu havuzda bir nevi arıtma sistemi çalışıyor, lıkır lıkır içerim," diyor.