Kedili Mutfaklar

Pazar, Aralık 23, 2007

Kolaj

Bir sürü dergi alınmış. Madem okumalara kadar uzamıyor, madem ki dayanıksız şu sıralarda akıl, bakılır hiç değilse. Daha dahası, olur da bakılamazsa bile eğer, sayfa hışırtısına tahammül mümkünse çevrilir sayfalar. Renk geçidi yapar dergiler gözlerde, aylardan Aralık, yok Noel var, yok yeni yıl. Üstelik içinden bayram da geçti.

Uzun bir yas havası tutuldu kaldı Aralık’ın içinde, kapkarası çerçeveledi dünyamı. Gidilmedi, gezilmedi, görülmedi, gülünmedi; ne yendi ne içildi bilinmedi. Kimsecik’imin Kasım karaları bağlattığı günlerde, Teyzem Jülide düştü hastanelere. Kim derdi o yaşam sevinciyle, o güler yüzü anılar ipinde asılı kalacak da..., tanınmayan bir şekl-i beden, bir yoğun bakım yatağında geçirecek diye sayılı günlerini. İncecik bir hatta o şimdi, gitti mi ha döndü mü bilmiyoruz, sayıyoruz. Ay dediğin ne zor geçiyor, nasıl da saymakla bitmiyor günler.

Çalan telefonlar yürek ağızda açılıyor, o sabahın erkeninde de öyle oluyor. Beklenen değil ama, bildiniz işte Savaş ölüyor. Savaş, alıp yanına gidiyor onlarca yılımızı. Kalakalıyorum elim böğrümde.

Üstelik aylardan Aralık, dergiler çok renkli, çok şenlikli. Trendleri izleyip, ilhamlarımızı alıp, stillerimizi belirleyip..., yok yapamıyorum, besbelli ancak hızlı sayfa döndürmelere kadar sabrım.

Aralık şenlikleri dergilerde.

Sanki ince bir alay eşliğinde kalın bir geçirme.

16 Comments:

  • Doğru dedin Annoyacığım;
    "Kara aralık" bu aralık... senin birebir acı dolu günlerinin yanısıra bir de Savaş Dinçel eklendi "kara aralık" listesine... Bayram sabahı büyük oğlumun lokması boğazında kaldı... Ben çayı getirken sofraya baktım tvde haber... Daha yakında beraber çekimlere katılmıştı... İnönü rolunu oynarken "hatırla sevgili"de.. Hocası sayılırdı oğlumun... Sayılırdı da ne... O artık ebediyen bir hoca. yeter ki onun değerlerini alıp ileriye taşıyacak gençler gelsin ardından. Tek tesellimiz bu...
    Işıklar yağsın üstüne...

    By Blogger Şirin, at 23 Aralık 2007 16:10  

  • Üstüste gelir Annoya bilirim. Kaldırabildiğim için mi yükleniyo bu acılar demiştim ben de 2006 yılında. Geçiyor biliyorsun, kendinize iyi bakın.

    By Blogger Boncukçu, at 23 Aralık 2007 20:32  

  • evet bazen herşey üstüste geliyor.geçer inşallah sıkma canını

    By Blogger Nenoni, at 23 Aralık 2007 23:02  

  • Bazen hayat sabrı sınıyor. Ama insanoğlunun dayanma, zamanla tahammül edebilme gibi inanılmaz, olmasa yaşanamaz yetileri var. Hele sizin gibi güçlü kadınların.

    Dayanın anoya, hayat, sevdiklerimizle geçirilmiş anları mutlu anılar olarak hediye bırakacak ve yavaş yavaş yine gülümseyecek sonunda.

    Sevgiler,

    By Blogger celerone, at 24 Aralık 2007 10:07  

  • Bu ay da gecer...daha neler gecmedi ki...
    Kalanlara sevgiler, gidenlere özlemler.
    Iyi haberlerle bulusuncaya dek. Inaniyorum onlar da cok uzak degil.
    Hergün ugruyorum, hergün bakiyorum, bekliyorum...biliyorum, o neseli yazilar dolduracak blogunu tekrar.
    Saglikla kal,sevgiyle kal.

    By Blogger tata, at 24 Aralık 2007 14:14  

  • Oya ablacım, iki gözüm, bilemezsin ne denli üzgünüm..her giden unutulmaz boşluklar bırakıyor geride. alışılıyor evet ama eksilmeye alışıyoruz ne yazık ki, unutuyor muyuz? elbette ki hayır. ama hayat bu. acılar da üst üste geliyor, sevinçler de. kış erken düştü evimize bu sene. kar önce yüreklerimize yağdı.

    ama sen olmasan bilemeyecektik biz Kimsecik'i. evet belki hiç bilmediğimiz için acısını hissetmeyecektik yüreğimizde. ama bu mudur hayat? üzüntü duymamak için habersiz yaşamayı tercih etmek midir?şu kısa ömrümde öğrendiğim tek gerçek: hayat sen ona gülersen gülüyor sana.sen Kimsecik'i yaşadın ve yaşattın bize. anlayarak, duyarak yaşıyorsan eğer yaşam zor gerçekten de.herkesin bir derdi var taa derinlerde.Kimsecik'im şanslıydı yine de. sana rastladı, yaşamı seninle paylaştı.sen de öyle..

    ne bileyim öyle acı oluyor ki yaşam bazan çocukluğunun kahramanları (anneler, teyzeler, dayılar, yengeler, amcalar) bir bir çekiliyor hayatından. insan yapayalnız hissediyor kendini.ama bir de bakıyorsun sen birilerinin teyzesi, halası olmuşsun. yani sen üstlenmişsin onların rolünü. hayat bu galiba. boşluk götürmüyor, dolduruyor hemen.sen sevinçle doldurmazsan hayatını o kederle dolduruyor.hayat boşlukları affetmiyor.

    ablacım acını duyuyorum yüreğimde, üzülme diyemiyorum çünkü ben de üzülüyorum. ama "başka acılar yaşamazsın umarım" diyorum dediğimin hayat karşısında imkansız bir dilek olduğunu bile bile. sevincinle acıların dengeli olsun.

    safiye

    By Anonymous Adsız, at 25 Aralık 2007 10:14  

  • Ah canım.. ne diyeyim bilemedim. Yüreğinde hala taze acılar, üstelik endişeler taşırken renkli dergiler, televizyon programları, herşey nasıl da anlamsız, nasıl da saçma gelir insana..

    Dilerim geçer çabucak, ferahlarsın, aydınlanır için.. Bilmediğin bir sır değildir ya, yazabilmek mucizedir böyle zamanlarda..

    By Blogger Sibel, at 25 Aralık 2007 12:11  

  • Sevgili Oya,
    Bazen herşey birleşip üzerine geliyor insanın, ama çekilince de beraber çekiliyor, dikenlerini gizliyorlar. Yüreğine tez zamanda ferahlık diliyorum, yeni senede güzel haberler hep seni bulsun.

    By Blogger Margot, at 25 Aralık 2007 17:55  

  • Sevgili dostlar, zor zamanlarım süresince dayanışmanızda, sevginizde, duyarlılığınızda, kısaca sizlerde güç buldum. Yakın uzak, bildik bilmedik hepinize canımın taa içinden gönderdiğim teşekkürlerimi saklayın lütfen...
    Bu arada atlanmaması gereken bir durum var evde. Cancan'ım oyuncuklar yapmaya, evi karıştırıp dağıtmaya, mutfağı daha sık ziyaret etmeye başladı. Kedili Mutfaklar'ın yakında açılacağı müjdesi mi, acaba?

    By Blogger Oya Kayacan, at 26 Aralık 2007 08:43  

  • Oya Hanımcığım, hani anneler, evlatlarından gizler/ küçültür/ hafifletir ya acılarını, sıkıntılarını, dertlerini; siz de yüreginizden damlayan acıları, üzüntüleri paylasırken bile, "karsımdakiler benden fazla üzülmesin benim için" der gibisiniz. Hep bu taraftakileri de teselli edecek umut tohumları sunuyor bize yaralı gönlünüz. Çok güzel bir insansınız gercekten; Hep sağlıkla ve burada kalın lütfen...

    By Blogger dgül, at 26 Aralık 2007 11:10  

  • Ne garip değil mi? Bazıları için şenliklerle geçen ay bazıları için karardıkça kararıyor. Allah beterinden korusun diyorum.
    Sevgilerimle...

    By Blogger Bocuruk, at 26 Aralık 2007 16:38  

  • Yeni yıla çıkmadı güzel dostlarım, Teyzem Jülide 27 Aralık, Perşembe akşamının erkeninde yeni dünyasına göçtü. Kolaj şimdi üç eksik, olması gereken gibi... Sırasıyla Kimsecik, Savaş ve Jülide.

    By Blogger Oya Kayacan, at 27 Aralık 2007 20:02  

  • "güzel insanlar güzel ülkelere göçtüler"

    Burada "geçiş yaptı" ya da "hakka yürüdü" deniyor Oya' cım. Huzur içinde yatsınlar.

    Kendine dikkat et ne olur. Endişeleniyorum.

    By Blogger Çiğdem, at 28 Aralık 2007 09:48  

  • oya hanım, ben de 4 sene önce bir aralık günü (yeni bir yıla ramak kala olması yaralıyor belki de insanı) dayımı kaybettiğim gün buldum kediciklerimden OZİ olanı...evet aynı gün bir kaç saat arayla bulduk Onu ve donmaktan kurtardık, 10 günlüktü en fazla.. Gidenin yerine,onun acısını bir nebze azaltmak için geldi diye düşündük.Kimbilir size de gidenlerin acısını birazcık azaltmak için, sevginizi nasıl verebildiğinizi bilen, anneliğinize ihtiyaç duyan bir yavrucuk gelir, bulur sizi...başınız sağolsun 3. kez...

    By Blogger MUTLUKEDİLER, at 28 Aralık 2007 20:34  

  • Başınız sağolsun Oyacım, çok üzüldüm. Mekanı cennet olsun.

    By Blogger Bocuruk, at 2 Ocak 2008 13:48  

  • Çok ilginç.Londra'da saat 1 suları.Yeni yıla girdik bir kaç rejim yazıları okuyayım dedim sizin blogunuza takıldım.Sürükledi beni yazılar sizin sayfanıza.Kedinize takıldım aslında çünkü ben kedi aşığıyımdır.Bir daha bu sayfayı bulurmuyum bilemem ama sizi ve o güzel dünyanızı tebrik etmek istedim.İçteni,duygusal,sevecen,sağlıklı (organik:))..

    By Anonymous Adsız, at 16 Ocak 2008 03:23  

Yorum Gönder

<< Home