Elde avuçta kalanlar

Haziran bitti bitiyor. İçinden geçenleri anlatamadım bir türlü.

Annem Selma geldi, kaldı. Ben zamanımı onu şımartmaya ayırdım. Kahvaltısı kuruldu kaldırıldı. Sahil balıkçıları dolaşıldı bir bir. Enfes lezzetlerle dolu keyifli sofralara oturuldu. Akraba görüşmeleri yapıldı. Birlikte televizyon izlendi. Talimatları gündüz gündüz, "Şu kanalda buna bakıyor musun sen, ben ona bayılırım," filan gibi verdiği için programlar ona göre ayar edildi.



Bamya tazeleri tezgahlara yerleşeli hayli bir zaman oldu. Benim mutfakta kuruları duruyordu daha. "Bir güzel yıkayıp, azıcık haşlayıp, sızma limon tuzla yemeli," dedim. Sade sade, kuru bamya kokusuyla. Sonradan karabiber de istedi, çektik tabii.

Akşamlardan bir akşam, Bizim Tepe'de abla tarafımdan bir kısım yakınlar toplandık. Bizim minik Kaan'ımız, Yeğenim Aylin'in oğlu, artık orta okul mezunu olmuştu. OKS'sinde de, dediğine göre bir hayli başarılı olmuştu... İşte biz yakınlar da toplanıp olayı kutladık, gerekeni yaptık.

Kuzenim Kaan diploma töreni falan ayağına bir sürü hediye götürmüş. Ben burda sinir krizleri geçiriyorum tabii. Seneye Kedili Mutfaklar'dan mezun olucaaam. Bakalım bana neler alacaklar.

Yeğenim Aylin, oğlunun ilk mezuniyetinde gülücükler saçıyordu. Annem Selma "Biz bunlardan çok gördük ama bu tuzu biberi," olgunluğundaydı. Daha neler göreceksin bak sen. Sıkı bas tamam mı? Ablam Hülya'nın yüzünde güller ha açtı ha açıyordu . İlk torun tabii. Haydi bakalım Kaan, kim tutar seni. Hak tanırlarsa ülkeye hayırlı bir evlat ol. Yok o hak hukuk zamanlarını aşmış olursak eğer, bilmem artık. Bizim canımızdan olduğunu unutma yeter.

İtalyan mutfaklarında, artan makarnaları frittata yaparlar. En güzel pasta frittata, frittata di spaghetti'dir. Kaldığı tencerenin dibindeki makarnalara çırpılmış yumurta başta olmak üzere peynirler salamlar otlar filan eklenir. Ocakta bir süre halleşir malzemeler. Sonra bir fırın kabına ters yüz edilip fırınlanır. Bir güzel olur, bir güzel olur. Her makarna yapılışında fazlaca hazırlanıp arttırılmaya bakılır ki, bir öğün sonra nefis bir dilim frittata di spaghetti yensin.

Ninem ve Annoya'm mutfak masamızda kahvaltı ederken ben böyle ayakucu pozumu alıyordum. Taze dil peyniri veriyorlardı bazı.

Tüh be, çocuğun yakın plan tek pozunu çekmişim o da balık gözü şeklinde neredeyse. Eh Oya Teyze de heyecan yapmış biraz, makine ayarı filan hak getirmiş.

Çoook eskiden Batanay, sonra Seaport idi. Artık Eftelya. Beylerbeyi'nde. İki hafta kadar sonra bu çirozlardan da yenecek kısmetse. Şimdilik, yine kendilerinin yaptığı enfes lakerdası ve muhteşem mezeleri balıkları salataları filan idare ediyoruz. Bir de yetişip tek masalık rıhtımını ayırtmışsam eğer. Değmeyin...

Yine bürodaydım. Annem Nurci bana bilgisayar öğretmeye çalışıyordu. Nurci personel değil ki, ona ne oluyor anlamadım. Annoya'm öğretsin diye direndim. Nurci de beni yeteneksiz zannetti. Üzülmeyeyim diye sarıldı. Sonra çıktık evimize gittik.


Baktık Babam Aycan da evde. Oturduk film izledik. Annoya'm da vardı. Sonra da Nurci'nin yaptığı hindistan cevizli dülger balığı yemeğini yediler. Şimdi bizde Filipinli bir abla var, ondan öğreniyoruz bu yemekleri. Çok mutluydum.

Bir güzel bahçe, güzel yemekler ve güzel kadınlar. Eren'ciğim sağolsun, tadı unutulur gibi değildi domatesli fesleğenli makarnasının. Kirazları ağacından yedik, diş kirası olarak da bahçenin kıvırcıklarına talip olduk. Şimdi soldan soldan geliyoruz, Candan, Ceylan, Mine ayakta; Oya ve Eren kurulmuş oturanlar.

İşte oradan buradan, size biraz Haziran.

Bitti bitiyor, gitti gidiyor.

Annem Selma da gitti evine.

Vaya con Dios.