... işte böyle böyle

Önce ben bir görünüyorum ki kim konuşuyor bilin. Yanımda FOK. Evet, yanılmayalım hepsi büyük harfle yazılıyor. Annoya'mın sevdiklerinin önde gelenlerindendir. Bu zamana kadar evde doğru dürüst bir fokumuz olmamıştı. D&R'da, National Geographic oyuncakları arasında FOK'a rastlayan Annoya'm almış gelmiş işte. Kısa zamanda pek kaynaştık, kuyruğundan tutup gittiğim yerlere götürmek istediğim bile oluyor. http://www.ngceurope.com/

FOK, Fatma Oya Kayacan demek olur aynı zamanda, hepsi büyük yazılmasının nedeni bu yani. Hattâ bir zamanlar havludan şeyler üreten bizimkinin markası da olmuş. Ne yaratıcı ama, değil mi, havluda FOK markası!?

Kargaburun karmaşası da gelecekmiş başımıza demek ki. Burada derli toplu durduklarına bakmayın bu aletlerin. Hepsi oldukları yerden çıkıp edevata karışıyorlar ve de olanlar oluyor tabii; ortalık birbirine giriyor. Tel bükmeye başladı benim maymun iştahlı. İncecik tellere boncuk takıyor, fındık sarıyor, çiçek dikiyor... Ne yaptığı belli olsa yüreğim yanmaz.

Acaba kendi yüreği de yanıyor mu?

Ne buluyorsa iç içe tıkıp haşlama adetinin son resmidir bu. Evde olan her sebze, her yeşil ve ilaveten köy bulguru. Çiğdem Abla'nın Edremit'ten yolladığı köy bulguru demek istiyorum ki, bulgur da bulgur yani.

Pazar sabahını farelerle geçirdik. Carrefour'a gidince, ortalık yerde göreceğiniz 'ne alırsan 1 TL' ibareli garip karmaşayı atlamayın sakın. Annoya'm yumuşacık, şirin mi şirin farelerle süslü bu havluları bulmuş o dağın arasında, severim diye almış. Laf mı yani, bayıldım, pek hoşlar doğrusu.

Farecikler en çok peynir sever diye yaptığı yumurtalı peynirli çavdar ekmeği dilimini de Pazar kahvaltısında kendi yedi.

Tamam tamam, ben de baktım tadına, çok güzeldi.

Kış bitmeden osso bucolu nohut yapmazsanız darılırım bakın. O kocaman delikli kemiklerin içinden dökülen ilik lezzetiyle, yediğiniz en güzel nohut yemeği bu olacak çünkü. Başka yağ ilave etmiyoruz biz. "Bol biber, istediğiniz her çeşidi gözlerinizden acısı çıkana kadar kullanın," diyor Annoya'm.

Siz ona bakmayın.

İliğinden bir parmak bana da yalatın.

Kuru domatesleri de unutmayın.

... ve deeee, işte o kuru domateslerimizin sızmaya basıldıkları gün. Öyle kuru kuru alıp kullanmıyoruz yani.

Domateslerimizin yanısıra da minicik limonlarımız sızmaya yatmışlardı. Annoya'm bir çöp şişiyle bu bebek limonları delip delip geçti bir yandan öbür tarafa. Sonra da şekilde görüldüğü gibi küçük şekerci kavanozuna bastırdı... Acı süs biberini, sarmısağını ve defnesini eksik etmedi malûm.

Sızması, iki hafta filan sonra içinden limonlar alınarak kullanılmaya başlandı. Lakin şaşkındı geride kalan sızma, tadını nerelere soksundu? Izgara balığa mı eşlik etsindi, içine ekmek mi bandırtsındı, damlasını altın değeriyle ölçtürüp tabak kenarlarını mı süslesindi?

Ben, yukarıda FOK arkadaşla birlikte görüntülenmiş olan Cancan, işte böyle böyle anlattım olan biteni.

Çok manâlı şeyler değil mi?

Şimdi işime gidiyorum.