Havuçlu havuçlu...

Öğlene yemek akşama çorba

Tarlasına koysanız beni, uzun zaman başka yerlere gitmek istemem. Taze taze kıtır kıtırına bayılır yerim. Kış yemeklerim, çorbalarım aşıktır havuca, hem rengine hem tadına. Rendenin genişinden geçen salatası bol maydanoz ve limonlu, darından geçeni sarmısaklı yoğurtlu. Seviyorum işte, var mı diyeceğin?

Kışlık haşlamalar çokça itibar ettiğim yemekler. Etten tavuktan yapılır, yanına sebzeler katılır. Mutfak bitkiliğimde dört mevsim alesta odun saplı yeşilliklerim, yani biberiye ve defnelerim hiç eksik olmaz, haşlamalarıma lezzetlerini katarlar mutlaka. Süs biberlerle top biberler ve karanfil de kendilerini hafifçe belli eder lezzetin bir kıyısından.

Öğle vaktinde bir tabak tavuklu haşlama tencereden ayrılıp tabağa ve bilahare mideme girdikten sonra, arta kalandan akşama çorba yapılır. Bu vesileyle herhangi bir sıvıyla, ki varsa tavuk suyu, kullanıyorsanız küpsu veya bildiğimiz iyi suyla çoğaltılıp bıııızzzzzztlanır. Bir yumurta ve yoğurtla terbiye hazırlanıp çorba suyu ile ılıtarak katılır tencereye.

Bu da akşam yemeğimdi işte.

Acısı biberden tatlısı elma

Tatlı tatlı dururlar ya bakmayın, nefesini tıkıyor acıları insanın. Canımın çektiği de bu, acılı havuç çorbası ama yanısıra ikişer havuçla patates, birer kereviz soğan ve bir de tatlı elma.

Biberlerin acısıyla elmanın tatlısı birllikte kaynayıp da kaynaşmayınca meydana çıkan lezzeti anlatmak zor biraz.

Şey gibi, bir lezzet çıkmış ceza veriyor sanki bana, "Diline acı biber sürerim haaaa!"

Diğeri mahçup, "Seviim de geçsin, öpiiim de geçsin..."

Yine bızzztlanmışlardı tabii, kuşanede ne var ne yoksa, bu sefer defnesiyle de biberiyesiyle de.

Kış geldi geliyor.

O çorba bu çorba, denenmişler bir kenara.

Şimdi ağzımızda yeni lezzetlere yer açmak lazım, değil mi ama cancağızım?