Kedili Mutfaklar

Cumartesi, Kasım 19, 2005

Foto haber ikii...

Yan evdeki komşum Huriye'den. Revani. Tadından yenmiyor. Huriye süper bir tatlıcı. Dükkan açsa havada satar. Haftada bir böylesi bir tabak istihkakım var kendisinden. Sonra da popomu göbeğimi falan soruyorlar kimileri. Yiyorum yani.


Lafı Huriye'ye getirmişken, yanda görülen sütlaç da onun meşhur köy ineğinin sütünden. Huriye yakın köylü. Her hafta sonu gidip gelirler. Süt de elle sağılır. Çocukluğumda, Şile'de in cin top oynarken, gider kalırdık yaz aylarında. Fener'de ev tutardık, püfür püfür. O zamanlar inek, eşek, at gibi ahır hayvanları, ahırlarında boş boş vakit geçireceklerine sokaklarda dolaşmayı tercih ederlerdi. Şile öyle sakin yani daha. Sütümüzü alırdık sabahları, komşu ineğini sağmaya başladığında. Folluktan da yumurtalarımızı toplar, gider kahvaltımızı yapardık. Huriye'nin sütlacı mis gibi. Gerçekten inek sütü.

"Oya, sana oyun yapıyorum. Saklandım işte, ara bul beni. Bul da sobele." Yeğenim Aylin ve oğlu Kaan'ın bahçesi. Kedisi bol bahçelerden. Hepsi oyuncu. Besili. Cana yakın.

0 Comments:

Yorum Gönder

<< Home