Taktım boynuza

Taktım mı bitti. Nereye gitsem o boynuzlar kafamda. Yatsam kafamda, kalksam kafamda. Bir yapsam da bitse şu mesele. Ben bu boynuzların suyunu çıkarmaya yelteneceğim önce. Suyu kanımca tatlı olacak, ballı. O ballı sudan, “boynuz suyuna kestaneli pilav”, “boynuz suyuna Trabzon hurması soslu balkabak tatlısı, üzerinde brandy ile marine edilmiş Medine hurması.”, “boynuzlu demi-glasse sosta T-bone steak”.

Atarım daha, istediğim kadar atarım... Ve de tutarım. Benim bu atmalarımdan daraldı geçen gün Adnan Usta. Adam ***** otel mutfağı yönetiyor. Bana aklı başında bazı bazı fikirlerini anlatıyor. Ben de zevzek zevzek bu yemekleri uyduruyorum kafamdan o anda, hemen oracıkta... “Bak bi yapiim de bak,” diye de tehditkar davranıyorum üstelik, sonra dön de kendi mutfağını bir gözden geçir gibilerden.

Şimdi boynuzlar kaynıyor sizin anlayacağınız. Keçi boynuzları, nam-ı diğer harnup.

(Kızdı Annoya. Ne suyunu beğendi keçi boynuzlarının ne de ekmeğini. Durun bakalım şimdi ne yapacak? "Öyle olmadı böyle" halleri meşhurdur onun.)

Çıka çıka

Hani ballı ballı olacaktı keçiboynuzu suyu? Neredeee? Tatlımsı buruk bir lezzet çıktı ortaya çıka çıka. Saydam olsun diye beklerdim doğrusu, o da değil. Sen iki saat kayna ha kayna, sonra da aklıma koyduğum fikirlere hiç uyma. Üstelik boynuz suyuna kestaneli pilavın ön hazırlığı olarak kestaneler de fırınlanmışken. İkinci etapta ayıklanıp boynuz suyuna atılacak ve de kavrulan pirince katılıp pişeceklerken. Gitti işte o güzelim pilav tasarımım.

Bu olay dün oldu. Attım ama tutamadım işte. Küstüm mutfağa, çıktım başka işlere baktım.

Neyse, barıştık bu sabah erkenden. Buzdolabımda durup duran bir kavanoz Arifoğlu harnup pekmezi vesile oldu, eksik olmasın. Bir kavanoz da Koska tahin, üzerinde yazdığı kadar yüzde yüz doğal. Unum var Doygun, o kepekli olan hani. Haydi pekmez tencereye, kısık kısık ateş üzerinde un katarak karıştırılmaya başlandı. Tahin de girdi işin içine, karıştırıldı. Keçiboynuzu suyu da ara ara katıldı, yarım paket unla suluca hamur kıvamı oldu. Sonra ateşten indirip geri kalan unla yoğurdum bu hamuru. Sertçe. Ekmek şekline soktum ve fırına girdiler. Pişti zannedip çıkardığımda yanıldığımı, içlerinin hamur kaldığını anladım.

Benim mutfağımda çareler bitmez ya. Kalın kalın dilimleyip yeniden fırınladığım bu yeni keşfimden son derece lezzetli gevrekler elde ettim netice itibariyle!

Bakınız: birinci paragrafta niyetler bölümü...

Adnan Usta’ya ne diyeceğiz peki şimdi? Adam yılbaşı hindisinin içine benim pilavdan doldurup adımı da menüye yazacaktı.

Bir daha boynuza takan ne olsun.