Saltanat kayığı

Şık bir isim takmak istedim patlıcanlarıma. Yaptığım hoşlarına gitti gibime geldi. Sanki aldılar içlerine bir nebze keyif, “Çek küreği güzelim uzanalım Göksu’ya” terennümlerine kaptırdılar kendilerini. Az sonra midelerimize inecek olan onlar değilmiş gibi sürüyorlar keyfini patlıcan kabuğundan kayıklarının.

Adam başına iki kemer patlıcan ve bir büyük patates yeter. Yıkanıp kurulanacaklar iyice, patateslerimiz de kabuklarıyla, patlıcanlar da... Sapının dibinden burnunun ucuna kadar yarılacak patlıcanlar. Koyun yere, nasıl düz durabiliyorlarsa dursunlar, sonra o duruşa gören ortayı bulup yarın orta yerlerinden. Derken fırına girecekler hep birlikte. Patates yumuşayıncaya kadar kalacaklar fırında.

Çıkışlarında, patlıcanların içini kaşıkla iyice kazıyarak bir kaba alın. Patatesleri de kabuklarından ayıklayarak aynı kaba koyacağız. İçine hoşunuza giden bir peyniri rendeleyin bol miktarda. Tuzunu ve biberini peynirin tuz miktarına göre ayarlayın. Biraz biberiye veya yoksa kekik koyun. Şimdi doldurun patlıcanların içine bu karışımı. Üzerlerine biraz daha peynir, kırmızı biber, bir kaç damla sızma ve de üstü kızarana kadar tekrar fırına.


Ne yazık ki, iki patlıcandan bir tanesinin kabuğu ziyan oldu bile. İki patlıcan içi ile bir iri patates karışımı, bir saltanat kayığının içine tam geliyor çünkü. Diğer kabuk da yemek yendikten sonra atılacak. Eh ne yapalım? Yalnız siz siz olun, patatesleri ayıklarken o muhteşem lezzetteki kabuklarını sakın atmayın.

Ben oracıkta, soyarken yedim tabii...