Böylesi yakışırdı benim narlarıma

İçim temiz içim. Narları aldım karşıma koydum ya, seyrine bakılıyor hani iki haftadır. O rugan kabukları okşanıyor, taçlanmış minik popolarına yaklaştırıyorum burnumu her gözüme değdiklerinde, koklaşıyoruz. Mercan Dede’nin Nar albümüne dayıyoruz kulaklarımızı da; darbukalar, kanunlar, neyler meyler ve de yaylanıyorlar yaylılar... Ortam hazırlıyoruz kendimize. (Narlarım, ayvalarımla. Aynı karede kendilerine bizim bahçeden dün kopardığım ham mandalinalar eşlik ediyor.)

Penceremin önünde büyümekle büyümemek arası senelerdir karar veremeyen ama her sene de bana kıyamayıp dolu dolu süs narı doğuran ağaççığımızı da katıyoruz şenliğe. İçeri geliyor ara sıra, iri yakışıklı narlara yakın durup eğliyor gönlünü. O kocaman kocaman narlarla top oyunları oynayamayan Kimsecik ve Cancan için de düşürüyor yere bir minnacık narcık, deliriyor benimkiler tabii. Az top vardı sanki evde. Ama her yeni katılan, en gözde oyuncak onlara.

Böyle böyle bizim evde neredeyse narları narsistleme eylemi başladı başlayacak. Yok bu böyle olmayacak. Zaten ruganımsıları matlaşacak az daha... Haydi haydi haydi Annoya iş başına... Git manavdan ayva beğen. Gel geri, şu çok sevdiğin ayva nar reçelini kaynatıver. İşte bu noktada, bu düşünce silsilemin neticesinde bir anda, içimin temizliği kapının zilinde çalıyor. Komşum Huriye’nin bahçesinde ayvalar toplanmış, komşulara dağıtılıyor. Payımda tam dokuz tane var. Tabii aklıma düşmüş o iri yarı ekmek ayvalarından değiller, yavrucaklar hayli zedeli, şekilsiz ama artık benim ayvalarım onlar. Onlar da koklandılar, sevildiler. Eh madem artık ayvalar da geldiler...

Narlarımı sıktım, dört nar, resimlerini gördünüz hani Hayati Kaptan mutfakta yazımın içinde ve de yukarıda; işte onlar, neredeyse bir litre su çıkardılar. Elektrikli narenciye sıkacağı ile, tepesine tertemiz şeffaf bir mutfak poşeti geçirip, etrafı allamadan becerdim bu işi. Posayı tel süzgeçe aldım, tahta kaşığın tersiyle daha daha damlattım suyunu reçel tenceremin içine. Ayvalarımı yıkadım, koçanları kesildi çıktı tabii. Yine kabuklu kabuklu, hani elmalarım gibi ama bu sefer robotumun dilimleme aygıtı ile incecikten dilimlendiler. Nar suyuna katıldılar, bir kilo şeker döküldü tepelerine, iki koca parça da lohusa şekeri katıldı içine. Kapağını kapatıp bıraktım öylece gece boyunca.

Ne çok suyu vardı sabah kalktığımda. Tarçın çubuğu ve karanfil tanecikleri eklendi tabii yine, ateşe oturdu, köpükleri alına alına kaynatıldı. Su ilavesi azardan, gerektiği kadar yapıldı. Ayva çok güzel jölelenen bir meyva olduğu için, hayli sulu ancak göz göz haline geldiğinde limonla kestirip, bir kaç taşım daha kaynatıp kapattım.

İrili ufaklı dört kavanoz nar suyuna ayva reçelim oldu. Ailemizin reçelcisi anneciğimin yanında tabii ki halâ boynuz gibi durmaya devam ediyorum. Kulağı hiç bir zaman geçemem. Ama çabalıyorum işte. Bir kavanoz da ona gidecek, bakalım ne diyecek?