Şu mürver meselesi...

(Biz Tuzla'nın üç gülüyüz. Ev sahibi Mine daimi, Şirinceli Candan ve ben de geçmiş Cumartesi gülleri...)

Mürver şurubu gittikçe gözüme giriyor.

Zorla sokuyorlardı önce. Şirinceli Candan kızım ile bizim Mineflora’nın Minesi sokuyordu. Oralı olmuyordum.

Derken kaptırıyorsun işte.

Kaç senedir bu böyle gidiyor. Şerbeti kaynatırlar, mürveri katarlar, limonu atarlar, sıkarlar, ezerler ederler... Sonuçta benim,“Eeeee beee, ne neee nedir bu? Bizim başımız mı kel?” hallerim başladı. Onlar da başladılar beni inletmeye.

Diyorlar ki, “Mürverler oldu olacak...” Ben çocuk gibi seviniyorum bir kenarda, eeee artık üç beş sap da bana düşecek elbet. Yok düşmedi.

“Mürverler oldu da geçti...” Hay.... Durun bakalım sevincim kursağımda kalmasın, belki de geçkininden ayırmıştır arkadaşlarım bana. Yok ayırmamışlar.

“Mürverler şuruplaştı...” Tamaaaam, işte bu, şurubundan gönderirler artık. Uğraşmam etmem, hazıra konarım. Yok göndermediler.

Ah benim temiz kalbim, iyi niyetlerim! Bu yıl mürver sezonunda ağzımı açtığımda, ikisi de demez mi, “Aaaa bilseydik getirirdik, isteseydin verirdik, söyleseydin gönderirdik...” Pes beee, peeees yani.

Patladım sonunda. “Kaç senedir yırtınıyorum yahu. Asıl ben bilseydim, isteseydiniz, söyleseydiniz o yırtılan yerlerimin fotoğraflarını gönderirdim!”

Bu çıkışım Şirinceli Candan’a da, Mineflora’nın Mine’sine de fena koydu.

(Şişelerin boylarından kimin ne verdiği belli oluyor değil mi?)

Sözün özüne gelince, dün Tuzla’dan / Mine’den birbuçuk litrelik pet şişe konsantre mürver şurubu ile döndüm. Orada içtiklerim de cabası. (Ara not: Mine’nin sadece bir tane mürver ağacı var.)

Şirinceli Candan kızım da kendi yaptığı mürver şurubu ile gelmişti bana sabah sabah! Allah sizi inandırsın elimin karışı kadar bir meyve suyu şişesi! Üstelik bir başkası için getirmiş de, o arkadaşına gidemeyince bana kısmet olmuşmuş! (İkinci ara not: Şirince’de Candan’ın etrafı namütenahi mürver ağacı ile çevriliymiş! Bu ne biçim paragraf, her cümlesi nida ile bitiyor!)

(Dekor yapraklar melisa ağacı yaprakları. Konuyla ilgisi olmasa da, onları da dün Mine'nin bahçesinden getirdim. Yaprak yaprak ayırıp dondurucuda saklayacağım. Sırası gelince ette, balıkta, çayda falan kullanırım.)

Ooooh, şimdi ya şundandır ya bundan yapıp, şuruplarımdan içe içe size Mine’nin mürver şurubu tarifini de vereyim:

İki kilo şekerle birbuçuk litre sudan şerbet yapılacak. Kıvamını tutturup altını kapatınca içine 13-14 mürver çiçeği ilave edilecek. Kapaklayıp bırakılacak bir gece. Sabah olunca tenceredeki mürver çiçekleri çıkarılacak. Aynı tencereye, sadece iki başı bıçakla kesilip atılmış dört limon, iri iri parçalara bölünüp katılacak. Bir gece de böyle bıraktık. Ertesi sabah limonları mıncık mıncık yapıyoruz anladığım kadarıyla. Sonra da süzgeçten geçirip kaldırıyoruz buzdolabına.

Bir parmak, iki parmak falan Mine’nin bardak başına ölçüsü, üstüne su. Candan derseniz neredeyse damlalıkla katıyor şurubu suya. Neyse, buradan da anlıyoruz ki, verdiği bir karışlık şişe ona epeyce dayanıyor!

(Bu fotoğrafta üç fidan var. Aralarından biri yine mürver. O da Candan'la birlikte Şirince'ye gidiyor. Büyüyecek, ağaç olacak, çiçek açacak, şurubu yapılacak...)

Dip not: http://www.mineflora.com/ ‘un Mine’si, yani benim Minesi, eğer bu anlatımda yalanım / yanlışım varsa, düzeltmeleri yorumlarda yapacak. Öyle anlaştık. (Evet, beklediğim oldu. Şurubunuzun uzun ömürlü olması için lütfen Mine'den gelen yorumu okuyun...)

Son sözden bir önce: Oya'nın istediği birkaç mürver çiçeği, elde var şişe şişe mürver şurubu...

Son söz: Ağlamayan çocuğa meme vermezler.


Mürver şurubu konusunda ciddi birşeyler okumak isteyenler için:

http://dilekce.blogspot.com/2006/06/sicaklar-bastirdi.html

Dilek bu blogu da bulmuş sonradan, harika.

http://www.deliciousdays.com/archives/2006/06/14/elderflower-bubbly-fried/