Biber&Biber ve patlıcan ve somon...

Bugün biber&biber günüm. Hayatıma durduk yerde ve çokça karışan yiyecekleri bir süre seyrediyorum ya ben. O seyir esnasında, ki onlar mutfakta bense girdi çıktı yapıyorum mütemadiyen, mümkün mü aklıma şöyle bir tarif düşsün? “Haydi hanım sıva kolları da kalkış şu işe bakalım,” desin.

Olmaz. Hiç olmadı. O zaman zarfı, benim onlarla gönül bağı kurduğum zamanlardır ki, onları yemeyi kat’iyen düşünemem bile.

Derkeeeen, ki bu derken ertesi günlere mütecaviz / tecavüzkâr da olabilir, ben onları ne düşünür ne ederken, vınnnn mutfağa ve bir şeyler yapmaya başlıyorum.


Durumuma yeni aydım. Vallahi... Ratatouille’ü izledikten sonra aydım. Yani olanları üst üste koyunca aynı filmi çekmiyoruz belki ama, o fareciğin görevi bende aynen şöyle: Durduk yerde bedenimin her yerinde gezinmeye ve söylenmeye başlıyor.

“Viiiiyk, ciiiiyk, kalksana miiiiyyyk...” Gıdıklaya gıdıklaya mutfağa götürüyor ve elimi kolumu sanki kuklaymışım gibi oynatarak istediğini yaptırıyor bana!

http://disney.go.com/disneypictures/ratatouille/ (hahahaaaaaa)


Huriye komşum köyünden dönünce ev biber doldu. Kaç çeşit bunlar? Çok çeşit, işte ondan biber&biber. Lakin dört küçücük patlıcan da katılmış yanlarına, ki onların da pişip meydana çıkması gerekiyor eş zamanda. Bu arada biberlerin seyir zamanı doldu dolacak, ki şükürler olsun, “Miiiyyk ben Remy.” Artık tanışıyoruz ya...

Hooop mutfağa, bir yandan da diyorum ki, “Oya haşlarmış gibi yap şunları, sirkeye / limona bas sonra, olsun acele turşu... Başına fazla iş çıkmaz hem de...,” ...deee ne mümkün? Oya hiç oralı değil. İlk işi fırını kızdırmaya başlamak oluyor, seksen dakika 200+ derece; ikinci iş fırın teli yaldızlanıyor, üçüncü olarak yaldızdan bir tepsi daha imal edilip yaldızlanmış tele oturtuluyor. Böylece temizleme ve yıkama faaliyetlerinden imtina edilmiş oluyor.

Zeytinyağ fısfısım bazı unutulur bir kenarda, bazı da hiç elimden düşmez. Bugünlerde nedense hep ayak altında dolaşıp kendini kullandırtacak yer arıyor. Böylece yaldızdan tepsiye serip tuzladığım biber&biber ve dört patlıcanıma bol bol sızma fıslıyorum.

Kızarmaya başladıklarında çevirmem gerektiğini de Remy’den öğrenmeyeceğim, e yok artık. Remy uslu uslu otururken ben mutfağa giriyorum ve daha fırının kapağını açarken al sana, "Viiiiiiyk..."

Kocaman bir baş sarmısak ayıklanıyor, mutfak penceremden defne yaprakları ve kekik çeşitleri toplanıyor. Arka balkona koşulup biberiye dalları koparılıyor. Altüst edilen yaldız tepsi muhteviyatına iki adet de acı süs biberle birlikte karıştırılıyor. Fırınlanmaya devam.


Sonra oldu bittiye geliyor, biber&biber servis tabağına alınıyor ama patlıcanlar az daha pişmek ister. Çözüm mü?

Remy, saplarından tuttuğu gibi iki üç bacaklı kesiyor onları. İçlerine bol dil peyniri koyuyor. Yaldız tepsiyi kenarlarından buruşturarak küçültüp tekrar fırına koymak üzere hazırlıyor. Ve deeeee, mısır unu, çekme biber, caribbean jerk* ve tuzu fırın torbasında karıştırıp bir koca somon parçası sokuyor içine. Peynirli patlıcanlarla birlikte aynı zamanda fırına veriyoruz, yan yana.

Patlıcanlarımın kıvamıyla somonun kızarması denk geldi. Somon, dışı kıtır içi sulu muazzam bir hal aldı. Parmesan da rendelenip eklendi iş yemeye gelince.

“Hani yemek yoktu? Dışarı çıksa mıydık hani?”

“Valla ben değil, Remy!”

“Ciiiaakkkk, miiiiyyk.”

Beyaz şarap vardı aklımda, soğuğu kıvamındaydı.

Elim rakıya gitti.

Itır yapraklı.

* körili karışık bir baharat