Mutfak yıkılıyor...

Herkesler çocuklarını Ikea’ya götürüyorlarmış. Oyuncaklar filan varmış, hattâ mama da satılıyormuş diyor Annoya’m. Biz kedi çocuk olduğumuz için götürülemiyoruz öyle yerlere. O da n’aapmış, mama önlüklerini bize getirmiş.

Saçma işler yani. Biz insandan daha medeniyiz bu konuda. Ne üstümüze başımıza dökeriz yemekleri, ne de ağzımıza burnumuza bulaştırırız. Bir yalanırız akabinde*, iki de pati pati yalar yıkarız suratımızı, pırıl oluruz. Neyse getirmiş işte o önlüklerden, taktı boğazıma. O ara ben de Çiğdem Abla’nın Edremit’den gönderdiği pekanlara dadanmıştım. Küçük faremi de soktum aralarına, oynuyordum. Annoya da büyük fareyi getirdi, pat fotoğrafım çekildi.

*müteakiben, ardından

Yine ortalığı birbirine katıyorum. Bana ve oğlum Cancan'a hiç kızılmaz bu evde. Çocuklara kızılmazmış çünkü.

Kızdı mı öper bizi Annoya, sevdi mi öper, hoyrat hoyrat burnunu sokar tüylerimize öyle öper, böyle öper... Yoksa ben ve oğlum bu dünyanın en çok öpülen kedileri miyiz?

Mutfakta yerimizi aldık. Bekliyoruz. Boşa çıkıyor beklentimiz. Kolide bize göre şeyler yok. Çıkanların arasından, Oğlum Cancan yanlışlıkla süs biberi yaprağından yemeye çalıştı. Öööö yaptı sonra. Annoya ağzına süzme yoğurt sürdü hemen. O biberler zehir gibiymiş, ya zehirlenirseymiş oğlumuz mazallahmış. ..

Annoya ganimetlerini yıkadı. O üzümlerden yine geldi. Bağ bahçe yıkılıyormuş Şarköy'de, süper hasatmış bu yıl.

Edremit'ten koli meselesi de inanılır gibi değil. Çiğdem Abla'dan gelen koliye hasta oldu Annoya. Bademler çıtırdıyor resmen ısırınca. Şeftali erik arası hiç tanımadığımız bir lezzetle müşerref oluyoruz. Bir de resmedelim dedik koli içeriğinden üç beş mamayı. Yanlarına üzümden de koyduk, Antalya'dan gelen yeşil limonlarımızdan da.

Hadi yine iyisin Annoya.

(Arkası varrrr...)