Lâpa ve pizzası

Canımın istediği lâpa olunca hemen yaptım. Domatesli yaz lâpası. Acele, kolay tarafından. Nasıl da keyifli yedim anlatamam, hafiften Urfa acısı da gezdirince hele üzerine.

Yine elimi bol tutmuşum tabii. Ah o bir gün önce tatlı tatlı yediğim, tadına doyamadığım lâpam ertesi gün sanki hasta lâpası gibi bakmıyor mu yüzüme?

Hani çocukmuşum, midemi çok bozmuşum, annem Selma bol limonlu lâpayı sürmüş önüme. Yersen. Sevmiyor değilim ekşi ekşi ama hastayım ya, nazlanacağım elbet.

Hah işte, sanki o günlermiş gibi başlıyorum kendi lâpama da nazlanmaya; gitti gidecek az daha, dam üstüne, kuşlara.

O ara aklıma kızarmış pirinci ne kadar sevdiğim geliyor. Diyorum ki kendime, "Aç şunun altını iyice, kurusun kızarsın, kızarmış lâpa olsun..."

Azıcık sızma tavaya, sızma kızınca pirinçler içine bastıra bastıra... Ah oh ne güzel, kenarlardan da toplaya yuvarlaya pirinçleri, altı kızardı. Çevir, tabak yardımıyla tersyüz et yani... Sonra bir daha çevir ve o anda benim aklıma gelen veya senin aklına gelecek olanla süsle pirinç pizzanı.

(Annoya'm bu yaptığına da bayılacak. Muhteşem oldu sanki. Kulak gölgemden anlayacağınız üzere ben Cancan, parmesan kokusuyla nefsimi körletiyorum! Tıklayın sizinki de körlensin.)

Parmesan dilimledim ince ince, dilim zeytinlerimden ve pizza seasoning kullandım. Lâpam da nefis domates lezzetindeydi zaten.

Bu pizzaya bayılacağımı Cancan demedi demeyin.