Isırganlı bir akşam...

Dün kargomuz vardı. Annoya'mı uzun zamandır bu kadar sevinçli görmemiştim. Mine'si Ablamız içine bahçenin taze ısırganını bile koymuş, "Bir omletlik," demiş. Belli ki kendisi yemiş yine, Annoya'm çok sevdiği için boğazından geçmemiş.

Kalın iş eldivenleri giydi ellerine Annoya'm. Doktor eldiveni ile yıkadığında bir hafta boyu kaşınmıştı, akıllanmış. Bıraktı süzgeçte ki iyice kurusun ısırgan yapraklarımız tavaya girmeden önce. O sırada ben, sinsice yaklaşıp koklamaya çalışmayayım mı ısırganları, ot ne de olsa severim zannedip.

"Amanıınnnn Caaaan, çek burnusunu çabuuuk," diye Annoya'mın üzerime atlamasıyla korku içinde geri adım attım. Unutmuşum, burnumu dilimi falan sürsem kaşınırım belki ben de, ne malum?


Derken Şirince sızmasının hasosunda kavurduk ısırganlarımızı. İçine üç yumurta kırdık, bol bol yiyelim diye, ikisi göz göz oldu, birisi de benim gibi yalanmaya başladı. Annoya'm hemen ağzıma sürdü birazıcık, rahatladım.

Soonra böööle rulo gibi yaptı omletini.

Telefon çaldı. Teyzemiz Jülide...

Annoya'm rakı koydu bir kocaman bardağa.