"Az pişmiş iyi pişmiştir"

Bir evde ne varsa yeriz tabağı daha. Boncuk fasulye, kırmızı çarli, patlıcan ve Granny elma şu anda bende olanlar. Bir eksik bir fazlası sizde olabilir, bende olmuş da unutulmuş olabilir. Güzel bir baş soğan, kabak, havuç, brokoli, yeşil ~ kırmızı domates bunlara arkadaş olarak katılabilir.

Dilimlediğim sebzelere limon, biber, sarmısak, her bir sevdiğim baharat ve de ot ve de tat neyse ne harmanlayıp ızgarasını yapmak üzereyim. Nerede istersek orada yaparız. Izgara gibi olmaz da mızgara gibi olur, zarar yok, hepsi pek lezzetli olur.

Şu alttan üstten kızan alet işe yarar ama az alır. Yağsız tava daha çabuk, fırınsa daha elverişlidir bu iş için. Niçin? Kızdırıp sürdün mü koca tepsiyi, on dakikada on kişiye muhteşem bir yemek yanı olur, onun için. Sonra yapacağını yaparsın. Sızma gezdirirsin üstüne üstüne mesela, en basitinden en sükse lezzet oluverir.

Annem Selma'nın özlü deyişlerindendir, "Yemekle beraber pişeceksin." Ben de pişerim yemekle. Ocaklar sönüp her yapılan yemek yerine yerleştiğinde terkedilir ancak mutfak bu evde. Yok, bildiğim kadınlar var da yani..., yemek ocakta kendi kucakta.

Yemekle pişmenin ana amacı, yemeği à point* pişirmektir. Underdone is well done** derler hani. Bu yöntem Batı'nın sonradan öğrendiği, Doğu mutfaklarının derseniz hep bildiğidir. Ağızda kıtır çıtır sesi olmalı yediğimiz sebzelerin. Et yemeklerinde dişlerimiz görev yapıp çiğnemeli, kesmeli...

Yaz günü çok keyif verir bu sebzeler bana.

Yapar yapar yaparım...

Her yapışım bir başka güzel, her yapışımda bir başka lezzet.

* pişmesi gerektiği kadar, ne az ne fazla

** az pişmiş iyi pişmiştir