Bakın bakalım can neler çekmiş...

Mutfağım bana, ben mutfağıma kavuştuk. O beni fazla yormadan, ben de onu fazla sarsmadan girişiyoruz birbirimize. Aklım yine armonik, uyaklı yemek yapmalarda. Yaptığımı gözüme gönlüme denk düşürmelerde. Bakın bakalım can neler çekmiş...

Bir somon filetom var dondurucuda; turuncusu fena halde bulandırıyor kafamı günlerdir. Somona somon bir sos istiyorum yanında. Sonuçta kabaklayıp yemeye karar verdim. İki alâ dilim balkabağını bu maksatla aldırdım eve. Şöyle el kadar bir parçasını az suda, bir çimdik muskat rende ve tuz ilavesiyle yumuşatıp püre yaparken yarım portakal suyu kattım içine. Portakalım bizim bahçeden, söylemeden geçmek olmaz.

Somon parçam sadece tuz ve çekme karabiberle teflon tavada pişti, yağsız mağsız.

Olsaydı fesleğenli yerdim, yanında beyaz şarap içerdim. Daha rafine, daha sansasyonel bir lezzet olurdu! Yoktu. Dereotu ve taze soğanla rakıma eşlik etti. O da oldu olmasına da, aklım şarap eşliğinde fesleğenli nasıl olacağında kaldı.

Somonun sosundan artınca kabak maksadını aştı, bir tatlısı da yapıldı ki, hep olduğu gibi kabak tatlılarının en lezzetlisiydi. Geceden şekere yattı, sabahına üç beş karanfille bir çubuk tarçın eşliğinde kaynatılıp yumuşatıldı. Yarım limon suyu ile bir taşım daha fokurdatıp aldım kabakları tencereden. Sosunu koyulttum döktüm üzerlerine, bitti.


Kıymalı lahanam kapuska olma yolundaydı önce ama olmadı. Renk renk olsun, içim açılsındı daha iyiydi. Sızmada soğanıyla azıcık döndürülen kıymaya kırmızı biberi, havucu katıldı. Bol limona bayılır lahana, Karadenizli bir dosttan almıştım kayda.

Aylar sonra mutfakta iki tencereyi bir araya getirebilmenin mutluluğunu yaşamaktayım.

Daha dahası gelir artık.