Cancan dedi ki, ben dedim ki...

Eve gelmiş, uçuyor keyiften, "Koş oğlum koş gel bak sana ne aldım..." Gülüyor kahkahalarla. Koridorda birbirimize doğru ilerliyoruz, bakıyorum arkasından tekerlekli bir ayıyı çekiyor ipinden.

Şimdi alıştırmalar yapıyormuşuz. Nereye gidersem tekerlekli ayıyı da getirip yanıma koyuyor. Sözde alışacakmışım da, ipinden tutup ben gezdirecekmişim onu. Hiç oralı olmuyorum, önüme bakıyorum sadece.

Münevver'in makaronlarından fıstıklı ve kahvelileri bana özel yapılmış, yine özel imalât bir kutuya yerleşmişler ve bana hediye edilmişlerse eğer... Şaka gelecek size ama ben onları dondurucuya koydum. Özel kahvelerimin yanında özel olarak bir tane servis ediyorum kendime.

Zaman zaman önlük takıyorum. Ne zaman? Mankenlik yapmam gerektiğinde. Bazı marifetli kadınlar var hani, onlardan biri de Ece ya hani. Öyle güzel şeyler yapıp ediyor ki, şaşırıyoruz yani. Bu da bizim mutfağımızın adına yapılmış çok keyifli bir önlük. Takıyorum, giriyorum mutfağa... Şakacıktan tabii.

Vişnesini Hayati Kaptan toplamış bahçesinden. Bende kızılcık tarhanası var. Vişneli kızılcık tarhanası kaynattım azıcık! Ekşisine kurban olsunlar, öylesine lezzetli. Soğuttum. Yulaf üzeri bir akşam yemeği oldu. Biri yer biri bakar olmaz. Yapın.

Laymonata demiştim. O lezzet küplerim yine hazır ve nazır dondurucuda bekliyorlar. Canım sıkı bir soğuk içecek istediğinde, hoooop al sana bir bardakta iki üç tane. Bızzzt aletinin kıracağında çıkır da çıkır ufalanmış buzlar... Votkalı kumkuatımdan iki parmak, iki de meyvesi...

Dediydi dedimdi...