Gel keyfim gel

Ey Eylül, nasıl da bekledim seni, yollarını kolladım. İnsan böyle dayanılmaz arzular içinde olduğunda aynı zamanda da ulaşılmaz arzular içindeymiş gibisine geliyor. Şartlı kafam n'olacak. Tam işin halvetindeyken uzayıp gidenlerin, gitti de gelmeyiverdilerin yüzünden.

Keyifsizdim. Sıcaklar fena basmıştı. Belediye yeri göğü kazmış, bizim mahalleyi bize dar etmişti. Toz duman ortasında nefesim daralmış bir türlü genişleyememişti.

Oysa beklenen sadece bir Eylül dahaydı. Zaten kendiliğinden gelecekti. Zaten de Ağustos, yılın kendine ayrılmış onikidebirini kullanıp eyvallah ederek, Eylül'e çevirecekti makas kolunu. Temmuz'un Ağustos raylarına insafsızca terkettiği sıcağıyla geçen günler geride kalacaktı.

Önce şakır şakırdayan yağmura şemsiye açmadan, ayağımda lastik sabolarım foooşfoşşş..., ah sonra da yok mu o yağmur ertesi denizin yeşilden çalmış laciverdinde yüzen sülyen boyalı şilepler... Devrik büst misali suda yatan Hayırsızada'nın pustan sisten kurtulmuş profilini süsleyen üç beş ağaç... Pencerenin açığından odayı rüzgarlayan havaya uyanış...

Mutfağa girdim sonunda, bu da demektir ki çağırıyorum, "Gel keyfim gel, gel keyfim geel, geeel gel artık."

Nerelerdeydin?