Dut kurulu kekle bloga sitem

Keklerimi böyle parça purça yapmaya bayıldım ben.  Böylece fırına girebilen her kap, biraz da şekli itibariyle elveriyorsa oluyor mu bana birer kek kalıbı.  Yeme kolaylığı da var.  İrili ufaklılar arasından herkes kendine göresini seçebiliyor.   



Meraklısı değildim ya eskiden kek yapmanın, hamurla oynaşmanın filan.  Artık meraklısıyım.  Kendimi süpermarketlerde un çeşitlerini incelerken bulduğum zamanlar oluyor sık sık.  Eşe dosta kullandıkları unlar konusunda fikir bile danışıyorum. 



Un olan evde kek olmaması mümkün değil sanki.  Ölçüp biçmek gibi lüzümsuz işleri de kaale almadığımdan çocuk oyuncağı gibi  geliyor bu iş bana. 

Dut kurusunu su buharında iki dakika tutup yumuşattım.  Ceviz bııızzztı ve kavanozun dibinde kalmış iki incir reçeli ve suyunu kattım.  Unum Sinangil fındık aromalıydı, fındık yağım Sırma.   



Maksadım bu kadar saçma sapan bir kek yazısı yazmak değildi.  Blogla sorunlarım var. Bırakın işin içine biraz keyif katmayı fotoğrafların yerlerini bile değiştiremiyorum.  Yazı ayarlarını tutturamıyorum.  Başa çıkamıyorum anlayacağınız.  Bir çırpıda yapılan bir kekin hikayesi bana uzun zamana maloldu.   

Ben blogumla keyif için uğraşıyordum.  Sıkıntı olacaksa böyle...