Vişneli karamelde, yandı gülüm kağıt helva muhallebisi

Onca yıl sonra onsuz/onlarsız bir mutfakta, ilk defa ocak yanacaktı. 

O gitti diye geleceklerdi, başıma sağlık dileyeceklerdi.  Cancan'ıma özel bir helva olsaydı. 

Kağıt helva hışırtısı severdi benim oğlum...

Hışhış ufalayıp döşeyelim mi iki kağıt helvayı bir servis tabağına?

Şeker yakalım sonra iki koca bardak, olsun mu karamel? Donuk vişneler kıyılıp üçe dörde yavaş yavaş karamelin içine girsin mi? Sulandıralım da biraz, karıştıralım birkaç dakika.  Dooğru helva kırıklarının üzerine...

Azıcık karamel de muhallebi üzerini süslemeceye ayrılsın.

Yarım litre sütle pirinç unlu muhallebi yapılsın, şekersiz olsun.  Karamelle ıslatılan ezik kırık kağıt helva üzerine dökülsün.  

Servis zamanı iyice ezilmiş bir kağıt helvayı da serptik mi üzerine... 

Yanık tadında, değişik, fena değil.

 

Hayat devam ediyor etmesine.

Başım sağ değil sanki.

Yanmış gülüm yanmış Annoya.