Kereviz dersem çık...



Bahçeye inmişken üç elma koparıp çıktım yukarı.  Ağacımız bu yıl çok elma vermedi, dallarını eğemedi.  Benden biliyor ev halkı.  Ağaçları budatmıyorum, canları acır diye üzülüyorum ya.  Bahçe küçük olduğundan, dallanıp budaklandıkça birbirlerinin vereceği meyveye müdahale ediyorlarmış ağaçlar... 

Dut neredeyse beş kat çıktı bu sene, üçü kaçak.  Cevizi sorun bakalım, hakeza, üstelik sarıldı da duta.  Elma ile portakal bodur, onların gölgesinde kaldı anlayacağınız.  Kiraz da yiyemedik bu yaz.   Neyse seneye artık, aldırırız biraz tepelerinden. Traş, crew cut.

Bugün kereviz pişecekti, koymuştum aklıma.  Bir koca kafa kereviz aldıydım.  O zaten mutfakta duruyorken henüz yalnız başına, elmaları da bırakıverdim yanıbaşına. Patates, havuç ve soğan  bizim zeytinyağlı kereviz yemeklerimize girer mutlaka.  Zencefil de koysam bu sefer, arkadaş olur mu olur güzelce elmalara.

Elmalar dörde bölündü. Orta boy havuçlar üçe.  Koca kafalar patates ve kereviz, irişer irişer doğrandı.  Kerevizin yapraklı saplarını da koydum.

Süs biberinin acısını üç beş kuru kayısı alır diye düşündüm, kayısıları dilimledim.  Zencefil kalın bir liralar ebadında, beş altı dilim.  Bir limon sıktım, onun ekşisini de iki tutam şekerle dengeledim. Tuzu, sızması, taze kekiği...  Suyu iki parmak kadar, havuz gibi değil. 

Hayret edeceksiniz ama sarmısak yok.  Neden yok?  Boş durmayacak zencefille boy ölçüşecek şimdi, sıkıntı yaratacak ortamda, ondan yok.

Buruşturulup ıslatılmış fırın kağıdıyla sıkıca örtüyoruz tenceremizdeki malzemeyi. Sıkılmış limonun kabuğunu da bıraktık tepesine.  Rayiha meselesi, o şimdi buharla birlikte koyverir bütün esansını, yemeğe katkısı muhteşem olur.

Bazı mutfak tabirlerim vardır, 'kestane gibi' derim, 'akide gibi, lokum gibi' derim.  Öyle bir tabir de bu yemeğe bulmalı.  Hakkıdır. 

Her yıl olanın aynısı yine olabilir.

Ben yine bütün kış kereviz de kereviz diye tutturabilirim. 

Kereviz dersem çık...