Kabak kek'â

Niyetim iki dilim kabağa günün anlam ve ehemmiyetine göre şekil vermek hiç değildi.   Ancaak, pişmiş kabak tatlımı koyacak yer ararken elim kek kalıbına değdi.  Değiş o değiş, aramızda acayip bir elektriklenme... Boğazım düğümleniyor, ensemden sırtıma doğru bir karıncalanma, göğsümde ter basması bir nevi...  Kalıp derseniz elimin altında tir tir titriyor, çırpınıyor.

 

Kabaklar iki dilim demiştik.  Üçer parmak gibi kesmiş, yanmaz tavaya yerleştirmiştim.  Üstüne de şeker, altı yedi kaşık.  Buharını hiç kaçırmayacak gibi örtüyoruz tavayı ve 1 derece elektrikli ocakta bir saate yakın pişiyor.  Buraya kadar yaptığım kabak tatlısıydı.  Şekerden başka katkısı olmayan, dümdüz bir kabak tatlısı.  Lokum gibi oldu.



Kek kalıbı ile aramızda geçen gayri ahlâki temastan sonra hızla kabaklı kek hazırlığına başladım.  Kalıbı yağlayıp şekerleyip ve biraz da tarçınlayıp içine pişen kabaklardan dizdim. Tam orta yerine, mutfak pencerem önünde yetişen bitkiler arasından seçilmiş taze bir adaçayı dalı... 

Hamurunu, bildiğiniz hangi hamursa öyle yapın.  Benimki üç yumurtaya göre şeker ve unlu..., yarım paket kabartma tozlu.  Pek az reçel suyu, ki bu durumda narenciye iyi gider.  Yine pek az diyelim, mesela yarım kahve fincanı fındık yağı.

 

"Ooooh kekâ," kabaklar kebap yani argo tabiriyle, kekimin üzerinde. 

Bugün Thanksgiving, de bana ne?

Lezzet o biçim, ben ona bakarım.