Allah ne verdiyse

Artana meze denir 

Bir gece önce bir palamut fileto haliyle pilaki gibi yapıldıydı. Tarafımca sıcak olarak yenmiş, yanında bir iki  kadeh soğuk beyaz şarap içilmişti.  İki yarımın biri ertesi günün akşamına meze olacak şekilde dolaba kaldırıldı.

Esas olan o ertesi gündü zaten.  Zannedersiniz ki çok önemli bir tabak konduruyorum rakı mezelerimin arasına. "Vaaaay be," gibilerinden dudak büzdüren,  "kadın da hazırlanmış yani, palamut pilakisine kadar koydu önümüze," dedirten.

Tavaya taze kekik, biberiye, defne, maydanoz, tırtıklanmış limon kabuğu+suyu, deniz tuzu, iri çekilmiş karabiber koymuştum.  İki soğanı da irice doğrayıp sızmayla birlikte bir iki mıncıkladım hepsini.  Filetoları da yatırdım bu hazırlığın içine, altlı üstlü bulaştırıp her yerlerine.  Sıkıca folyolayıp soğan karamel kokusunu salana kadar bıraktım pişti.  

Good job... 

Evde olanlar çorbası

 

Bilirim ki bildiğiniz çorba bu değildir. Olsa olsa sulu yemek, haşlanmış şeyler falan dersiniz siz olsanız. Oluuun, siz siz olun. Ne derseniz de deyin, benim için makûldür dedikleriniz.  İşte yine karşınıza şu bilmem kaçıncı tekrar çıkıyor. "Ben çorba içmem, yerim!"  Yerim, doyarım, masadan kalkarım.  Önden çorba, arkadan şubuo ritüelim yok yani.  Dolayısıyla da çorbalarımın tamamı değilse de çoğu Allah ne verdiyse çorbası oluyor. Pek de iyi oluyor.

Çorba olmaktan başka bir işe hayrı dokunmayacak domateslerim var.  Ellerimle toplamıştım, kıyılır da atılır mı?  Bu çorba onların başının altından çıktı işte.  Domates, patates, havuç, kereviz, soğan iri iri doğranmış..., sarmısak ve zencefil ufak ufak.  Tavuk suyu+su, çemen, deniz tuzu, pul biber.  

Dereotu ve maydanozla süslesem biraz, hatta keçi beyazı ve kurutulmuş domatesle yesem.