Nane benim, el ne karışır

Ne yiyeceğim önemli tabii ama yediğim her neyse, nasıl yediğim daha önemli.  Bu sıralar naneye yükleniyorum.  Yediğim önümde yemediğim arkamda naneleniyor.  "Yine ne nane yedin bakalım?" diye sorgulara suallere tutuyorum kendimi.

Naneyle bozmama neden tazeliklerimi, yeşilliklerimi aldığım pazarcı.  O da, benim naneli hallerimle bozmuş durumda.  Bir iki anlattım adama, "Var ya şu senin naneler, bırak sade salatalarımı girmedikleri yer bırakmıyorlar mutfağımda," diye.  Artık beni gördüğü her İcadiye* Çarşamba'sında peşimden nane demeti ile koşuyor.  Şu hale geldik adamla: O bana tıka basa bir büyük poşet dolduruyor. Ben içinde ne olduğunu bilmediğim bu poşet dolusuna O ne derse ödüyorum.  O, hemen ödememin akabinde elime, "Bu benden abla," diye kocaman bir demet nane tutuşturuyor.  Salak yerine konmanın mutluluğu ile sırıta sırıta uzaklaşıyorum oralardan.

Sadede geleceksek eğer, esas derdim naneli yağımı anlatmak. Bayılıyorum.  Bir minik kavanoza nane yaprakları, portakal kabuğu tırtıkları, sarmısak dişleri, kuru süs biberi ve deniz tuzu tanecikleri koyuyorum.  Sızma örtüyor hepsini iki üç günlüğüne, sonra süzerek bir şişeye alabilirsiniz.  Tadarak anlıyoruz o süreyi,  neyi ne kadar koyduğumuza bağlı olarak değişecektir lezzetlerimiz.  

Benim naneli yağım bu minik kavanozdan süzülüp çıkmaya vakit bulamıyor.  Her yere kullanıyorum.  Sonra yine, yeniden..., nane benim, naneli yağı ben yapıyorum, el ne karışır.

* Kış oldu mu pazarcılar yeşilliğe su göstermezler, donmasın maksadıyla.  Kış pazarlarının en iyi tarafı bu.  Yeşilliklere dakika başında su püskürten marketsel mekanizmalar sinirlerimi bozuyor.  Tam elimi uzatmışım, bir demet turp seçmeye hazırlanıyorum diyelim, haydiiii dirseğime kadar sırılsıklamım. Başlıyorum turpuna da..., canım İcadiye Pazarı'm benim, işte bu yüzden.

Bunları da okuyun!


Naneli anlatılarımdan biri
Bir başka naneli yazım
Nane yağı:  Alternatif/bitkisel tedavilerde kullanımı için. Müracaat eczane, aktar... :)