"Sür sür ye"

(Trabzon yağı işte buymuş. Sütün sadece kaymağı imiş. Bu kadar büyük bir tereyağı topağı inanın ilk kez evime girmiş...)

Hayatımda duyduğum en iştah açıcı sözcükler bunlar. "Sür sür ye." Bir de anlatımını görseniz; anlatımdaki ses tonunu, mimlerini ve mimiklerini. Işıyan gözleriyle ağzından bal damlatan tariflerini yaparken, bir elindeki hayali ekmek dilimine diğer eliyle hayalindeki lezzetleri sürmesini. "Hah tamam," diyorum içimden, "şimdi de yedirecek o kocaman hayali dilimi bana. İtiraz filan da dinlemez eminim, basacak boğazıma, yer misin yemez misin?"

Halimiz pandomim.


(Karayemiş üstte , Amasya eriği altta solda www.damak-tad.blogspot.com Gül'den Trabzon reçelleri.)

Tehlikeli. Bana sorarsanız bu kadın fevkalâde tehlikeli. Yemediği yedirmediği zamanlar bile yermiş yedirirmiş gibi yapanlardan. Annem Selma gibi. Tereyağları reçelleri ekmeğe sürüp sürüp boğazıma dayayanlardan. O zamanlar tabii.


(Sağ üçgende Torasan, altta patlıcan inciri reçelleri yine Trabzon tatları, yine Gül'den. Yeşil yaban incirler derseniz Edremit'li Çiğdem yapımı.)

Şimdi gelelim yağlı ve reçelli ekmeklerin neden olduğu komşunun vaveylasına. Kadın yan bahçeden avazı çıktığı kadar bağırıyor, "Bu gün gül reçelli yağlı ekmek attı... Dün çilek reçelli yağlı ekmek atıldı. Her gün bahçeme yağlı ballı ekmekler atılıyooooo..." Annem Selma evimizde mevcut ve adıyla anılan reçelleri duyunca fırlıyor balkona. Bir de ne görsün, bana sürsürlediği ekmekler komşunun bahçesinde. Atan belli, komşudan özür dileniyor, Oya azar işitiyor.

Değişik önlemler alınacak tabii artık, Annem Selma ağzıma tıkıştırmaya başlıyor lokmaları, ben yanaklarımda biriktiriyorum. "Haydi yutsana yutsana," uyarıları arasında iki dakika dikkati dağılıyor zavallının... Ben de, iki yanından çekince açılan masalardan vardır ya hani, o zaman ondan var bizde; işte onun altındaki kat yerine sokuşturuyorum yanaklarımdan boşalttıklarımı.

Aradan yarım asır ve fazlası geçti... Tereyağını çiğ olarak halâ hiç yiyemem. Yemeklerde bayılırım. Dün akşam iki avuç ıspanağı bu yağda kavurunca aldığım lezzet anlatılır gibi değil. Tereyağlı pilavı derseniz, ben başka ne zaman bu kadar tereyağı lezzeti ve kokusunda yemiştim?

Gül'cüğüm, reçelleri öyle böyle değil kaşıklaya kaşıklaya, süre süre yiyorum da tereyağını çiğ maalesef. O gün söyleyemedim, senin o teatral anlatımını bölemedim, bozamadım, beni affet.

Haa, şu annemle aramızdaki tereyağı meselesinin nedenini merak etmişsinizdir. Hiç belli olmuyor şimdi ama ben çocukken zafiyet geçirmiştim. Halâ adını duyunca krize girdiğim çocuk doktorumuz da tereyağ yememi salık vermişti. Sevsem de sevmesem de. Bir de balık yağı içmemi. Nerdeee, o zaman o boncuk boncuk, lup diye yutulan balıkyağlarından mı var? Resmen pis kokulu bir yağ içiriyorlar adama.

----------

Trabzon'a sevgiyle...

Gül'e diyecek söz bulamıyorum.